Even de tijd nemen om wat nieuwe info te plaatsen. Het weer is sinds afgelopen zaterdag redelijk slecht geworden. Vooral onweders en hevige stortbuien geven een voorteken van de moeilijkheidsgraad die het regenseizoen met zich meebrengt. Je kleren en schoeisel geraken doorweekt en drogen niet meer, er is weinig schuilgelegenheid in het centrum en ietwat comfortabele binnenruimte is er al helemaal niet. Heb gisteren twee bloedzuigers moeten verwijderen, een aantal waar Ward mogelijk moet om lachen, maar het zijn beslist geen leuke beestjes. Op de duur heb je de indruk dat ze over je hele lijf kruipen.
Maar tijdens de opklaringen blijven er wonderbaarlijke waarnemingen te doen. Er vliegen hier zo goed als geen vliegtuigen boven het hoofd: geen kerozinelozingen en dus weinig zure regen. Als men bij ons denkt dat het koolwitje aan't uitsterven is dan vergissen ze zich want hier zie je ze bij duizenden. Zelden zoveel verscheiden vogelsoorten gezien en gehoord maar vooral de 'roep' van de adelaar trekt mijn aandacht. Dit edele dier laat zich elke dag iets meer bewonderen. Zo kon ik gisteren een koppel van op afstand volgen in hun sierlijke zweef- en duikvluchten. Deze herboren indiaan is dan bijzonder in zijn nopjes! 's Avonds geniet ik vaak, alleen op de bank buiten terwijl iedereen naar zijn of haar kamer is vertrokken, van de vele vuurvliegjes die dansend op en neer vliegen. Heerlijk hoe die autonoom electriciteit produceren.
Toch voel ik ook dat het nog veel te vroeg zou zijn om terug naar mijn thuisland te keren, want mijn oude verslavingen zouden snel weer eens de kop kunnen opsteken. Liever niet dus, al mis ik wel degelijk mijn kinderen. Ik heb alweer een minimumsetje tekengerief aangeschaft: wat potloden, stiftjes, slijper, gom, kleurpotloden... Degelijk tekenpapier is hier niet te vinden. De max. dikte is 120 gr, wat veredeld schrijfpapier dus. Je voelt dat Sri Lanka zo goed als geen beeldcultuur heeft ( hun boeddhabeelden zijn wel mooi door hun soberheid maar er is geen variatie ). Ik denk dat de bevolking voldoende visueel genot kan puren uit de aanwezige natuurpracht. Wel lopen de vrouwen hier rond in prachtige kleren met schitterende motieven en kleuren.
In het meditatiecentrum lopen er heel wat mensen rond die op zoek zijn naar zichzelf. Met wisselend succes. Je ziet hoe enkelen letterlijk verloren lopen, zich geen houding weten te geven of toneel spelen. Anderen vervelen zich stierlijk en volgen daarom steevast het hele programma.
Ik kan me inderdaad inbeelden dat het moeilijk is om zonder uitlaatkleppen je introspecties en wat daaruit naar voor komt te verwerken. Persoonlijk mis ik zelfs wat meer tijd voor mezelf, iets waar anderen dan weer van gruwelen. Ik prijs me gelukkig dat ik kan tuinieren en tekenen.
Ook zalig om de eekhoorntjes te zien spelen in de bomen. Het zijn nochthans geen lieverdjes en zien er behoorlijk anders uit dan onze inheemse diertjes: kleiner, horizontaler en grijs met een zwarte streep. Heel vinnig, niet mensenschuw, bijzonder snel en veel geluid makend.
Volle maan, zoals gisteren maandag, wordt hier gevierd met een vrije dag voor iedereen (pooyaday). Leuk om je, voor zonsopgang, in open lucht en met koud water bij te wassen. Dan val je tenminste niet te snel in slaap bij de ochtendmeditatie. De toiletten zijn hier van het Franse type maar papier gebruiken de Sri Lankanen niet. Wel hangt er een spuitslang: handig voor mannen die een rok dragen zonder iets onder. Maar vraag nooit naar ‘the toilets’ want dat vinden ze hier beschamend. ‘The bathroom’kan dan weer wel..
Ga hier stoppen want het wordt weer donker en ik moet nog middageten hier in galaha en dan nog een uurtje 'bussen' en een uurtje te voet klimmen naar het centrum.

Steeds blij iets van jullie te horen, zend ik hierbij mijn warmste groeten,
Ivo

Eergisteren, na een uitputtende daguitstap met 10 uren autorijden in bloedhete temperaturen en een hels en zeer vervuilend verkeer, naar de hoofdstad Colombo en terug om mijn verblijfsvergunning te laten verlengen. Wat dan ook gelukt is: ik kan alleszins in het Nilambe Buddhist Meditation Centre verblijven tot 22 mei. Dan draait hier het regenseizoen met alomtegenwoordige kanjers van bloedzuigers volop en ga ik naar alle waarschijnlijkheid verder op Nepal vliegen waar dan de zomer voor de deur staat. Ik zal daar ook weer in het drukke seizoen belanden want rondtrekkende boeddhisten zijn er genoeg, van alle geslachten, maten en nationaliteiten.
Ik geniet hier stevig van de stilte en spreek hier zelf enkel wanneer men mij iets vraagt of wanneer ik iets moet afspreken met de Sri Lankese tuinman. Het relatief zware programma van 6 en een half uur mediteren ( enkel zit- en wandelmeditaties, werkmeditaties niet inbegrepen, en 2 uur yoga, 2uur dharmales ) gaat me goed af, temeer daar ik enkele uren extra werkmeditatie in de tuin in de plaats doe. En niemand is verplicht aan alles mee te doen, anders zat ik hier nu niet in Kandy op het internet.
Wel voel ik dat ik nog veel te leren heb en dit op zowaar alle domeinen. Het vinden van een goede en dus pijnloze zithouding is voor westerlingen sowieso moeilijk. Maar verdraagzaamheid betonen in elke situatie is niet evident: zo werd de emmer met mijn vuile was tot tweemaal op een dag, met waspoeder in de inweek, uitgekieperd door een jonge Japanner die vond dat zijn was voorrang verdiende. Ik heb het bij de vaststelling dat er te weinig emmers voorradig zijn gelaten en heb er 3 nieuwe bijgekocht. Probleem (voorlopig opgelost?). De Sri Lankanen hebben ook zeer specifieke gevoeligheden omtrent hun 'godsdienst' ( want in tegenstelling tot het strikt niet-theiistische karakter van het oorspronkelijke Theravadaboeddhisme, is de bevolking hier zeer devoot ) en dus moest ik mijn mooi, hier aangeschaft boeddhabeeld eerst in de boom op een verhoog plaatsen en vandaag zelfs verwijderen want een boeddha mag eigenlijk niet onbeschermd in de open lucht vertoeven. Gisteren heb ik, bij het samenstellen van een boeket voor de meditatiehal, zeer gewaardeerd door het westerse publiek, de foute bloemen geplukt voor de plaatselijke bevolking. Niet zo gemakkelijk allemaal.
Ook geduld, omgang met het povere comfort en de soms moeilijke natuurlijke omstandigheden moet je leren ( een plotse stortbui over mijn rieten yogamat...geen water meer 's avonds om je tanden te poetsen of het toilet door te spoelen, insecten die je voortdurend belagen, weinig slaap wegens de hitte en de jeuk...).
Ik beschouw dit alles als een boeiende en zelfgekozen leerschool: ik leef inmiddels vier weken als een veganistisch geheelonthouder die gaat slapen als het donker is en nog voor zonsopgang uit de veren is. Sorry maar ik heb er heus al wel slechter uitgezien.
En bovenal, levend in het moment en zonder stress, krijg ik steeds duidelijker inzicht in mijn toekomstige taak. Het leven is een mysterieus feest.

Een warme handdruk,
Ivo

In het bloedhete Kandy, een internetcafe op de derde verdieping van een bouwvallig gebouw, aan het plafond een aftandse windmolen die meer lawaai dan frisse lucht produceert, computers met de outlook van mijn allereerste exemplaar ooit, niet zo een frisse geurtjes overstemmen mijn zweetlucht, alles gaat hier weer enorm traag maar het voordeel ditmaal: ik zit hier helemaal alleen met de eigenaar... Met de dag begin ik meer van dit unieke land met zijn mooie mensen te houden. Morgen erg vroeg in de morgend, net na het uurtje ochtendmeditatie van 5 a.m., vertrek ik met het busje van Nathen naar Colombo om mijn visum te laten verlengen. Lang rijden langs overdrukke wegen waar iedereen onophoudelijk al toeterend tracht voorbij te steken. Een relatief ongemak dat ik er voor lief bijneem. Zal ik trouwens meermaals moeten doen want men geeft nooit meer dan drie maanden vergunning.

Ik ben het dagelijkse leven in het centrum al goed gewoon. Volg wel, in tegenstelling tot de anderen residenten, ietwat mijn eigen programma. Jeanne, de Engelse dame die hier al 15 jaar vast verblijft en zich zowat opwerpt als het organisatorisch hoofd van de staf, vond dit aanvankelijk maar niets maar na wat overtuigingskracht van mijnentwege kreeg ik zelfs al hulptuiniers onder mijn gezag. Ik word hier 'the European Gardener' genoemd en ondervind veel respect voor mijn stilaan zichtbaar wordende resultaten. Zo ben ik na de aanleg van een rozentuin met paadjes en stevig snoeiwerk, nu bezig met het efficienter aanleggen van de composthopen. Ik beschouw mijn tuinwerk (dat ik tot 4 u in de namiddag volhoud ), afgewisseld met het maken van bictekeningen van de mooiste plekjes, als mijn mid-dagelijkse meditaties en ga enkel in de hal 'zitten' 's morgens en 's avonds.

Binnenkort vertrekt de Belgische groep, maar met alle respect zie ik daar niet tegenop. Paul, onze delegatieleider, ga ik echt wel missen maar het zal niet slecht zijn volledig op mezelf terug te vallen. Ben vandaag trouwens alleen op stap. Hou ook van die enorm gevarieerde nationaliteiten hier: eergisteren is hier zelfs een Pakistaanse boeddhist aangekomen die, naar eigen zeggen, hoogstwaarschijnlijk het enige vindbare exemplaar is.

Ondertussen moet de temperatuur hier opgelopen zijn tot stevig boven de 35 graden ( eerder 40! ). Ik heb met Ranje, mijn vriend en touk-toukchauffeur afgesproken om rond 16u een ijsje te gaan eten in Devon ( bekendste en betrouwbaarste eettent in Kandy ) en heb nog een waslijst aan boodschappen ( ook voor het centrum ) te doen. Over het algemeen heb ik meer dan genoeg meegenomen maar wc-papier, kaarsen, wierook en batterijen geraken nu eenmaal op.

Lieve metta-, karuna-, maitri- en muditagroeten voor jullie allemaal en in het bijzonder een bedankinkje aan Geert en Steffi en Chris De Schepper voor hun reactie. Jullie zeker niet inhouden he want ik denk veel aan het thuispubliek.

Tot hoors. Ivo

Eerste nieuws vanuit Nilambe

Hallo beste vrienden,

Na veertien dagen Sri Lanka eindelijk ( erg kort, spijtig maar men wacht op mij om te gaan eten in het overdrukke maar plezant-chaotische Kandy ) de tijd om iets van mij te laten horen.
De lange vliegreis heb ik goed verteed maar ik zal waarschijnlijk nooit graag vliegen. Dus nemen we het erbij, zoveel en zo dikwijls als strikt nodig zal blijken.
Na landing in Colombo gewoon de nacht overgeslagen en direct aan een stoomcursus 'sightseeing' begonnen. Vier dagen kriskras door het zuiden en midden van het land rondgereden en elke avond zeer laat en moe in het guesthouse aangekomen.
Daarna naar onze ( voorlopig definitieve) bestemming: Nilambe Buddhist Meditation Center. Dadelijk gestart met een tiendaagse Vipassanaretraite in volledige stilte klokrond. Eerlijk: heerlijk!
Het landschap is hier adembenemend mooi, een stukje overgebleven aards paradijs met een voor mij nooit geziene fauna en flora. Buiten de dierengeluiden absoluut niets te horen.
Mijn gezondheid is uitstekend, verdraag zeer goed de hitte ( 30/35 graden ) en werk hierbij zelfs in de tuin. Slaap weinig ( gemiddeld 4u/nacht ) maar heb hieraan voldoende.
Ga alleszins proberen hier min. een half jaar te verblijven.
Moet nu absoluut stoppen want Ranje, de chauffeur van mijn touk-touk ( overdekte scooter ) heeft al gebeld met de vraag waar ik blijf.

Ik denk veel aan jullie en zend je allen metta ( liefdevolle vriendelijkheid).

Tot weldra met hopelijk meer tijd. Ivo