Heb op deze blog enerzijds bewust een lange periode van stilte ingelast maar kon er vervolgens ook een geruime tijd niet meer op.
Terug in Saigon (HCMC) blijkt dat weer wel mogelijk. De reden hiervoor is mij onbekend.
Het is niet mijn bedoeling Dharanim op te geven, wel om iets omzichtiger met medium en woord om te gaan.

Aan mijn relatief lang en behoorlijk intens Vietnamees avontuur komt (voorlopig?) een eind. Laat deze avond heb ik, via Doha in Quatar, een vlucht terug naar Brussel. Dit werd noodzakelijk omdat mijn internationaal paspoort helemaal opgevuld is. Geen mogelijkheid meer om naar Laos of Thailand te reizen om mijn visum voor langere tijd te verlengen.
Anderzijds ben ik er ook aan toe om even afstand te nemen van het redelijk vermoeiende rondreizen en wil ik heel graag familie en vrienden terugzien.

Of ik een wijzer mens ben geworden laat ik aan het oordeel van het thuispubliek over. Feit is dat ik geleerd heb en heb moeten leren. Een goede zaak. Ik verlaat dit land en mijn vrienden hier dan ook met enige pijn in het hart. Afscheid nemen is nooit makkelijk.
Kijk er naar uit om jullie weldra weer te zien.