Als mens kunnen we niet vermijden dat er in ons gedachten en gevoelens opkomen die negatief zijn maar we kunnen wel beletten ons ermee te identificeren. Als we de noodzaak inzien onze geest te transformeren en op heilzame dingen te richten, kunnen we onze verblinding, begeerte en haat leren beheersen.
Deze basisgedachte formuleert alles waar het mij deze reis om te doen is en tot hiertoe, zo'n 5 maanden onderweg ondertussen, weet ik enkel dat dit transformeren bijzonder traag verloopt. Niet enkel zijn deze drie onheilzame wortels erg diep in ons verankerd, je komt de objecten die ze stimuleren ook voortdurend en overal tegen. Ik probeer me de laatste tijd meer afzijdig te houden en zo weinig mogelijk contact te zoeken of te praten. Maar ik ben nog altijd vlug afgeleid en gericht op visueel zintuiglijk genot. Ik begin te begrijpen waarom monniken in het verleden de afzondering van een grot opzochten. In deze tijd niet meer mogelijk denk ik. In Sri Lanka leefde een Spaanse monnik nog in zo'n grot niet ver van het meditatiecentrum verwijderd. Maar dagelijks kwamen er nieuwsgierige wandelaars hem storen. Alhoewel de dharma bijna overal ter beschikking komt ( een pas aangekomen vrouw uit Rusland vertelde mij dat het boeddhisme in Moskow stevig in de lift zit ), wordt er naar leven er niet makkelijker op. Volgens het Tibetaans boeddhisme vertoeft de mensheid momenteel in een fundamenteel materialisme en was de collectieve begeerte naar werelds ( samsarisch ) genot nooit groter. Maar we willen dit geenszins pesimistisch tegemoettreden.

Ik heb dan ook mijn boeddhistische lekengeloften, men noemt dat hier 'taking refuge', hernieuwd en zo mijn status als upasika herbevestigd. Ik had dit vorige zomer al gedaan in Plum Village ( waar men dat 'taking the five mindfulness trainings' noemt ) maar hier legt men de nadruk iets anders. De vijf basisregels van de boeddhistische ethische code ( de sila of shila ) zijn niet doden, niets tot je nemen dat je niet gegeven is, geen seksueel wangedrag, niet liegen of schaden met woorden en geen bedwelmende middelen tot je nemen. Onder dit laatste verstaat men tevens alcohol en tabak. Hier in Kopan kan je de geloften afleggen maar voorlopig een of meerdere van deze vijf kiezen terwijl je in Plum Village alle vijf neemt maar ze dan als 'trainings' ziet, wat betekent dat je nog kan 'zondigen'. Ik heb dat het afgelopen jaar dan ook enigszins gedaan want ben blijven drinken en roken. Bij aanvang van deze reis ben ik ook met dit gestopt maar ik heb deze belofte nog open gelaten. Ik ben vastbesloten maar 'het vlees kan zwak zijn'.
Net zoals vorig jaar was het ook hier een mooie en ingetogen ceremonie en ook hier heb ik een nieuwe naam gekregen, ditmaal een Tibetaanse: Lhundrup Gelek. Dit betekent letterlijk: perfect virtues without effort. Ik laat de interpretatie hiervan voorlopig over aan de lezer...