Ik verblijf nu reeds een vijftal dagen in het huis in Nonthaburi (Bangkok) waar Ward een kamer huurt. Ik heb de bovenste kamer, net onder het platte dak, ter beschikking gekregen en buiten het feit dat het er stevig warm is, heb ik het daar behoorlijk comfortabel.
Het weerzien met mijn oudste was hartelijk en de jongen doet er alles aan om het mij naar de zin te maken. Er verblijven hier momenteel, naast de drie Thaise broers, nog vier andere gasten die via het 'couch surfing' systeem hier terechtgekomen zijn. Het huis is,- hoe kan het anders?-aan de rommelige kant maar dat kent zo zijn gezelligheid.
De gastvrijheid van voornamelijk Toon, de middelste broer maar degene die hier alles op zijn schouders neemt, is bewonderenswaardig. Ik ben hier met lengten de oudste maar voel me goed aanvaard tussen het jongere volk. Wel blijkt het moeilijker om hier op tijd te gaan slapen en mij consequent aan de 'practice' wijden moet ik al eens noodgedwongen overslagen. Na de kloosterrust heeft dit meer bruisende leven zo zijn charmes. Bangkok is sowieso een enorm drukke stad en het verkeer is er even druk dan in Kandy of Kathmandu (Bangalore is buiten categorie) maar oh zo veel meer geordend. Somtijds voel ik mij stappen of met de bus rondrijden in Brussel.

Ward heeft me al enkele malen op sleeptouw genomen naar interessante plaatsen in de binnenstad. Met de bootbus over de rivier naar een eiland waar we met gehuurde fietsen, na een bezoek aan de vele koopstandjes met prullaria allerhande, konden rondtoeren, naar de weekendmarkt op zoek naar een nieuwe trolley, naar het immense maar zeer te smaken tempelcomplex Wat Pho en 's avonds door de bekende uitgangsbuurt... Heel boeiend allemaal.
Meermaals nemen we de al dan niet airco-gekoelde autobus en het is een belevenis op zich om op tijd op te stappen. De eerste keer vertrok het gevaarte vooraleer ik mijn laatste been binnen had.
Eten kan je op elke meter straat vinden en tenzij je de neus dichtknijpt moet je wel honger krijgen van de diverse geurige gerechten. Ondertussen heb ik de Thaise keuken leren smaken maar mijn keuze voor vegetarische gerechten vinden ze hier wat vreemd.Het merendeel van de menukaart bestaat uit vlees- of visgerechten. De eettentjes in Ward zijn buurt zijn gezellige plaatsen waar ik graag kom.
Ik weet echter nog altijd niet hoe het mij zou vergaan moest ik hier alleen mijn plan moeten trekken want ik versta weinig tot niets van het Engels dat ( lang niet alle) Thailanders (zo worden ze genoemd in de National Geographic) spreken. Ik sta meermaals met mijn mond open te luisteren naar het Thais dat Ward reeds kan spreken. Chapeau!

Ondertussen ben ik op het net beginnen zoeken naar info over de kloosters die mij werden aanbevolen. Probleem nr,1 is dat ik slechts over een vier weken toeristenvisum beschik. Om toegelaten te worden dien ik er langer te verblijven en/of moet ik eerst een brief schrijven (is reeds gepost) en wachten op weerwoord. Ward heeft echter het plan opgevat om samen naar Laos te gaan, daar een tiental dagen rond te trekken en dat te koppelen aan een nieuwe visumaanvraag voor Thailand voor twee maanden of meer. We vertrekken overmorgen indien we tegen dan klaar zijn met onze voorbereidingen. Terug in Thailand zullen onze wegen opnieuw scheiden.

Het speciale aan de hele zaak is dat Ward (zo vertelde hij mij bij mijn aankomst in Bangkok) mij wou verrassen omwille van mijn verjaardag door mij te komen opzoeken in India. Hij had zijn ticket naar Bangalore reeds geboekt! Moest die vader van hem daar toch snel een stokje voor steken door India te bekijken in drie dagen. Gelukkig heeft hij deze scheve situatie nog enigszins kunnen rechttrekken en zijn reis naar India met enige weken kunnen uitstellen.

Vervolg van de avonturen van Piet Fluwijn en Bolleke (weinigen onder jullie zullen die populaire stripfiguren uit vervlogen tijden nog kennen) op reis doorheen Azie weldra op dit scherm...