Daar de situatie in het klooster na de vakantieperiode onveranderd gebleven is, met momenteel nog steeds 15 residerende gasten en zelfs nog aangekondigde nieuwkomers volgende week, heb ik vandaag na telefonisch overleg met de 'guestmonk' besloten mijn aanvraag tot verblijf op te geven. Indien ik daarop zou aangedrongen hebben, zou hij nog altijd een oplossing hebben willen forceren maar dat zie ik na mijn recent bezoek niet meer zitten. Spijtig, maar het is niet anders.

Het zal wellicht een typevoorbeeld van een vooroordeel zijn maar toen ik de laatste keer in de tuin van het klooster rondwandelde, en daarbij meerdere van deze gasten het pad kruiste, gunde geen enkele mij een blik. Laat staan dat ze mijn aangeboden glimlach beantwoordde. Anderen zaten ergens druk in gesprek. Eerlijkheidshalve moet ik me de vraag stellen of ik me niet eender gedragen heb tijdens mijn vorige verblijven.

Maar in een klooster ben ik op zoek naar rust en stilte, momenteel leek het mij te overbevolkt daarvoor. Ik weet dat de monniken het daar ook niet makkelijk mee hebben maar vanuit hun levensovertuiging moeilijk mensen kunnen afwijzen. Bovendien, en dat heb ik al eens eerder vermeld, trekken boeddhistische plaatsen  wel eens rare vogels aan. En het is er kosteloos...
Mogelijk behoort een verblijf op dit moment gewoonweg niet tot mijn af te leggen parcours. Ik wil dit aanvaarden zonder rancune. Daarnaast voel ik dat ik beter opnieuw overschakel op een ritme van 3 kinesitherapie behandelingen per week. Heb er nu reeds een 15-tal opzitten, de helft van wat de chirurg in Belgie had voorgeschreven. Met het vooruitzicht op een mogelijk verblijf in het klooster was ik, in samenspraak met de therapeute, voorlopig overgeschakeld op 1 behandeling per week. Zeker nog niet voldoende.

Een volgende en logische stap zou mijn terugkeer naar Vientiane in Laos inhouden.  Ik denk echter dat het wijzer en meer wenselijk is mijn verblijfsvergunning voor Thailand zo volledig mogelijk op te gebruiken. De medische faciliteiten in Laos zijn niet die van Thailand. Dit houdt in dat ik nog iets langer moet blijven 'rondhangen' in mijn hotel in Ubon. Mogelijk is het dit wat ik moet leren, mijn boeddhistische levensstijl te oefenen in alle omstandigheden. Volgens de gewezen oprichter van Wat Pah Nanachat, Ajhan Cha, gaat het er in een boeddhistische praktijk niet om wat je graag wil of niet wil. Je tracht mindful te leven waar je jezelf ook mag bevinden. Ik leef momenteel in deze stad en tussen deze mensen, heb geen andere thuis. Ik mag tevreden zijn over mijn tijd te kunnen beschikken om te doen wat ik nuttig vind zonder elke dag te moeten gaan werken. Verveling kan bijzonder nuttig zijn als stimulans tot creativiteit.      

En nu even iets anders: enkele dagen geleden heb ik me eens, gelukkig beheerst, kwaad gemaakt in mijn hotel. De sociale verhoudingen en gebruiken in Aziatische landen zijn nogal verschillend van de onze. Wie geld heeft laat zich hier bedienen en een vriendelijk 'dankjewel' is ongebruikelijk. Je eigen tafel afruimen en de rommel terug naar de bar brengen, wordt als volstrekt abnormaal beschouwd. Een vriendelijk 'tot ziens' in de winkel ontlokt blikken van verbazing. Zo vonden enkele leden van het bedienend personeel in het hotel het normaal om nogal openlijk met deze 'farang' te lachen. Indien men dit verdoken zou doen, geen probleem. Men dacht echter dat deze jongen, geen Thaise taal verstaand, tevens te lomp was om hun lichaamstaal te kunnen interpreteren. Je zou van hotelpersoneel mogen verwachten dat ze enige discretie aan de dag leggen, zeker voor een trouwe klant die weinig eisen stelt. Ik heb de boodschap begrepen en laat mijn tafel vanaf heden onafgeruimd. En wanneer ik nog een biertje wil drinken, koop ik het in de nabijgelegen winkel.

Het, in mijn ogen, volkomen ongerechtvaardigde respect voor wie meer geld en dus een zogenaamd hogere status heeft, vind ik weinig compatibel met de boeddhistische cultuur van het land. Ik heb het gevoel dat men sedertdien in mijn hotel, ondanks de beperkte kennis van het Engels, zich vanaf heden inderdaad discreter en vriendelijker opstelt. Sommige zaken moeten soms eens eenvoudigweg duidelijk gesteld worden.