Ik realiseer me dat ik deze blogkroniek niet wil laten vervallen tot een louter toeristisch verslag dat de indruk wil wekken dat ik iets heel speciaals aan't doen ben. Want dat is niet zo. Rondreizen, wat nooit mijn eigenlijke doel was, is op zich geen grootse prestatie. Het positieve punt echter is dat je een bredere kijk op de wereld krijgt en bijgevolg, zoals gisteren een man uit Maleisie op de avondmarkt stelde, niet meer gaat denken dat de hele wereld leeft zoals in je thuisland.
En elke dag nieuwe dingen ontdekken, houd je aandacht op scherp en belet dat je vastroest in gewoontepatronen.
Mijn eigenlijke doel blijft de studie en praktijk van het Aziatische boeddhisme. In VangVieng bood het rustig gelegen guesthouse met zijn terras en prachtig uitzicht op het karstgebergte een goede meditatieplaats maar dat vind je niet overal. Mijn geest blijft echter gefocusd op de dharma. We bezoeken ook geregeld een klooster en daar zitten parels tussen.

We hadden gehoopt dat noordwaarts trekken in Laos ons koelere temperaturen zou opleveren maar het is hier even warm-vochtig als in Bangkok. Na het bootracefestival rond de volle maan,-iedereen heeft hier ook vrijaf comform de boeddhistische maankalender-, zullen we LuangPrabang achter ons laten en verder op zoek gaan naar het meer rurale Laos. Ward heeft echter niet zoveel tijd op overschot gezien zijn vlucht naar India. Het zal dus nu richting Thaise grens gaan. Toch nog altijd op vele uren afstand van hieruit. Het voordeel van reizen is dat je de Belgische bekrompenheid wat betreft afstanden enigszins afleert. Eenmaal in Chiang Mai wil ik graag voor een langere tijd in het klooster Wat Ram Poeng verblijven. Dagelijks weer vele uren stille meditatie.

Deze ochtend vroeg uit bed om de traditionele en dagelijkse bedelronde van de monniken, de 'alms', mee te maken. Stille maar redelijk indrukwekkende optocht in lijn doorheen de straten rondom ons guesthouse. De moeite om daar om 6u voor op te staan.
De sfeer rond de rivier NamKhan doet denken aan de jaarmarkt in Kruibeke: veel volk, etensgeuren overal, kinderen die met ballonnen en speelgoedgeweertjes rondhuppelen, mannen die bier drinken...Ambiance zat maar het bleef zoeken naar een plekje in de schaduw om de bootrace te kunnen bekijken. Ondertussen moest ik snel terug naar ons guesthouse want aan mijn, te verwachten, tweede opstoot van amoebische dysenterie toe. Zoals in de 'Lonely Planet' beschreven voel ik mij er ditmaal minder ziek bij maar blijven de symptonen vervelend. Ik ben op zoek gegaan (en gevonden) naar het middel Metronizadole. Normaal enkel te krijgen op doktersvoorschrift maar hier zo te koop. Ik hoop er tegen morgen redelijk bovenop te zijn want anders wordt de lange busrit een moeilijke klus.
Nog een tweetal opstoten staan mij te wachten en dan zou mijn lichaam aangepast moeten zijn. Ik herinnerde mij deze morgend het verband tussen emotionaliteit, volle maan, de darmfunctie en de vochtbalans. Niet iedereen heeft daar dus evenveel last van. Maar het inzicht in de mechanismen van samsara is een eerste stap in de richting van het aanvaarden en vervolgens leren beheersen van dukkha, het aan het leven inherente lijden op zowel fysisch als psychisch niveau.