Mijn keuze om terug te keren naar Nepal, in afwachting van mijn terugreis naar Belgie volgende maand, was blijkbaar een goede. Na twee dagen in Kopan Monastery voel ik me weer helemaal op mijn plek. Het is hier bitter koud met vriestemperaturen 's nachts maar de natuur is op zijn mooist nu, met vreemd genoeg meer bloeiende bloemen en struiken dan tijdens de zomerperiode. Eens de ochtendmist is opgelost door de stralende zon openbaren er zich prachtige berglandschappen die mooi aftekenen tegen de helder blauwe lucht. Deze voelt nu veel ijler en zuiverder aan en ik ruik ook niet meer de luchtverontreiniging. Kopan is en blijft een magische plek waar de spiritualiteit overal merk-en voelbaar is.
Wat betreft die dagtoeristen heb ik een iets te snelle conclusie getrokken. Vandaag kwamen er twee volle autobussen langsrijden en er verblijven veel meer vrije retraitanten dan ik eerst vermoedde. Maar al met al ervaar ik daar geen hinder van.

Mijn eenpersoonskamertje is veel comfortabeler dan dat van tijdens de zomerperiode. Ik heb een eigen badkamertje met toilet en moet dus 's nachts niet meer naar buiten. Een luxe! Maar het water voelt zo koud aan dat ik al eens een wasbeurt oversla. Vreemd ook dat ik met deze koude veel meer honger voel en eet bijgevolg sinds lang terug drie stevige maaltijden dagelijks. Het vegetarische voedsel hier in het klooster is van topkwaliteit, heel gevarieerd en voedzaam. Met mijn slaapzak als extra bescherming tegen de koude kan ik lekker warm slapen. Het leven is hier goed en ik ben blij Nepal ook eens tijdens de winter te ervaren.
Ik ben al een tweetal keren te voet de berg afgedaald richting Boudha. Stevige wandeling van ongeveer een uur maar ook zeer aangenaam omdat je dan temidden de echte Nepalese bevolking komt en regelmatig aangesproken wordt door kinderen die de Engelse woordjes, geleerd op school, willen uitproberen. De armoede is schrijnend maar niet af te lezen van de immer lachende gezichtjes. Ik hou van dit volk. Nepal heeft lang niet het ontwikkelingspeil van Thailand maar ik voel me hier meer thuis.

Mijn mogelijkheden om op het internet te gaan zijn echter beperkt. Het vers aangeschafte 'noteboekje' kan ik in het klooster niet gebruiken, dus moest het af en toe stil worden op deze blog geen erg: geen nieuws goed nieuws. Niet bijster origineel maar wel steeds geldend.
Van wie ik wel nieuws heb gekregen is Kezia, de lieve Amerikaanse die ik in Sri Lanka heb leren kennen. Zij verblijft momenteel ook in Nepal, nml. in Pokhara zo'n 7uur rijden van hier. Ze wil mij absoluut terug ontmoeten en zo krijgt mijn wederkeren nog een extra dimensie.
Mijn terugreis naar Belgie, waarvoor ik al enige informatie heb ingewonnen, zal hoogstwaarschijnlijk voor 6/2 zijn. Ik zal vanaf dan alles goed moeten plannen want lang zoek ik daar niet te blijven. Ik heb nog veel te leren en te ontdekken in andere Aziatische landen.