Zondag 24/4, 10 uur plaatselijke tijd.
Een zalig Pasen gewenst aan iedereen vanuit Ho Chi Minh City, Vietnam. Ben hier gisteren veilig en wel geland. Zoals steeds was het weer een redelijk vermoeiende reis maar na een goede nachtrust valt een en ander terug  in de plooi. Moet nu dringend op pad in deze drukke stad want geld wisselen, Vietnamese SIM-kaart aanschaffen en een gepaste stekker vinden zodat ik dit apparaatje kan opladen. Nodig want anders kan het nog even duren vooraleer ik weer op het net kan.
Zodus een warm-vochtige groet vanuit het Oosten. Ik hoop dat het zonnige weer in Belgie ook iedereen deugd doet.

15.30u plaatselijke tijd.
Voila, die boodschappen zijn al achter de rug en dat ging zweterig maar vlot. Ik heb mijn vanuit Belgie meegebrachte stekker kunnen laten bijvijlen en het ding past zowaar. Mijn laptopje is ondertussen aan't opladen en met de gratis wifi-aansluiting kan ik dus verder met dit bericht.

Ho Chi Minh City, ook nog wel met de oude naam Saigon aangeduid, is een typisch Aziatische miljoenenstad. Veel vekeer met een overwicht aan motorfietsen en brommertjes, getoeter overal, luchtvervuiling en aanklampende venters van prullaria allerhande. Al ben ik niet bepaald een liefhebber van steden, ik voel me weer enigszins op bekend terrein. Maar het is toch ook opnieuw wennen om mijn weg te vinden in dit stedelijk oerwoud. Ik logeer voorlopig in het Mai Phai hoteletje, gelegen in de bekende backpackerswijk Pham Ngu Lao. Meestal is dat soort wijken super druk maar zijn de prijzen voor logies er betaalbaar. Mijn kamertje is klein en met zijn witte tegelvloer, koud buislamplicht en aftands meubilair niet bijster gezellig maar het ontbreekt me niet aan elementair comfort. Ik kon reeds een warm bad nemen -heerlijk nadat je jezelf twee dagen al reizend niet hebt kunnen wassen- en er is een goed werkende airco. Dit laatste is echt geen luxe want het warm-vochtige klimaat hier is toch nog net iets anders dan thuis. Al viel de overgang ditmaal beter mee dan bij mijn vorige vertrek in februari.
De relatieve ongezelligheid van mijn kamertje wordt tevens gecompenseerd door de 'kraaknetheid' van het beddengoed, het toilet was afgeplakt met een band 'desinfected' en de drinkglazen zijn gesteriliseerd! Ik heb de beschikking over een koelkastje en een televisietoestel. Wat wil een vermoeid en door jetlag geplaagd mens meer?  
Ik heb mijn hoogdag van Pasen gevierd met een bescheiden vegetarische lunch en een glas sodawater. Plicht vervuld.

Als ik bedenk dat ik eergisteren, vrijdag, om 12u Deurne verlaten heb en gisteren om 14u Belgische tijd in Vietnam ben aangekomen, dan kom ik toch tot de conclusie dat de wereld 'vliegensklein' is geworden. Maar er lopen wel angstwekkend veel mensen in rond. Tijdens mijn korte tussenpauze in Belgie had ik de ietwat stupide gewoonte aangenomen om, telkens ik iemand van het Aziatische type tegenkwam, 'Asian' te mompelen in mijn gedachten. Hoef ik nu niet meer te doen. Anders wordt dat een 24-uren mantra-recitatie. Ik besluit wijselijk hier niet altijd 'western' te denken wanneer ik een blanke tegenkom. Er zijn boeiender zaken te bedenken.
Ik ga waarschijnlijk nog een paar dagen in deze stad blijven om dan vervolgens naar Vung Tau, waar ik een adres heb om te gaan mediteren, te vertrekken en later naar DaNang. Maar ik wacht op een mailtje van Ven Thanh Huong. Zolang die mij niet meldt wanneer ik welkom ben in zijn thuisklooster kan ik daar nog niet naartoe. Kshanti (geduld), alsmaar weer kshanti, zou een betere mantra zijn om in gedachten te fluisteren.