Gisteren was het Sinhala en Hindu-nieuwjaar in Sri Lanka. Dit blijkt het grootste feest van het jaar te zijn. De voorafgaande dagen ( met dan ook nog eens de gouvernementele verkiezingen ) was het hier ondoenlijk druk, ook in het centrum waar dan nogal wat Sri Lankanen komen mediteren. Ik heb de stad even gemeden. Eergisteren was ik uitgenodigd op het avondfeest bij Ranje ( mijn vaste touk-toukchauffeur )en zijn familie. Dit was een hele belevenis: er werd speciaal voor mij heerlijk gekookt en ik was als enige blanke een beetje de attractie. Alleen Ranje spreekt wat gebroken Engels maar dat mocht de pret niet drukken. Hoe die mensen met hun beperkte middelen toch zo mededeelzaam kunnen zijn! Het huis had Ranje zelf gebouwd en was weinig meer dan vier buitenmuren met een eternit ( asbest!) golfplatendak. Enkele binnenmuurtjes en wat gordijnen delen de plaats dan op in keuken ( geen koelkast, geen gas, koken op een houtvuur, geen waterleiding), woonplaats en slaapvertrekken. Er werd mij zelfs aangeboden om te overnachten. En Ranje, die een harde werker blijkt, behoort zeker niet tot de armsten. Hij droomt ervan ooit eens naar Belgie te komen. Wie weet...
Tussen de tekeningen die ik hier dagelijks van het centrum maak, heb ik de tijd gevonden om van een piepklein fototje van zijn zoontje een portret te maken. Zo moest ik niet met lege handen op bezoek. Een voor ons bescheiden donatie betekent een heel bedrag voor deze mensen.

Ik ben hier nu in mijn achtste week en voel mij, op fysieke ongemakken van allergische aard na, opperbest. Het vele mediteren brengt mij in een constante toestand van uppekha: geen hoogtes en laagstes maar gelijkmoedigheid en innerlijke rust. Maar nogal wat mensen zullen zich afvragen wat dat mediteren, een bezigheid die voor ons primair is, nu pecies betekent. In feite is 'meditatie' een westers woord, het oorspronkelijk paliwoord is bavana, wat 'het trainen van de geest' betekent. Gewoonlijk ondergaan wij onbewust de nimmer ophoudende gedachtenstroom die ons voortdurend ofwel terug naar het verleden voert, ofwel in de toekomst verwijlt. Veel van ons lijden onstaat door de scheiding die onze geest bewerkt met alles wat ons omringt en door de vele en dikwijls verkeerd ingeschatte veroordelingen die hij maakt.
Door middel van meditatie willen wij deze geest leren beheersen, stiltes tussen onze gedachtes laten ontstaan, milder en menselijker gaan kijken naar alles wat met ons het leven op de aarde deelt...