Even de tijd nemen om wat nieuwe info te plaatsen. Het weer is sinds afgelopen zaterdag redelijk slecht geworden. Vooral onweders en hevige stortbuien geven een voorteken van de moeilijkheidsgraad die het regenseizoen met zich meebrengt. Je kleren en schoeisel geraken doorweekt en drogen niet meer, er is weinig schuilgelegenheid in het centrum en ietwat comfortabele binnenruimte is er al helemaal niet. Heb gisteren twee bloedzuigers moeten verwijderen, een aantal waar Ward mogelijk moet om lachen, maar het zijn beslist geen leuke beestjes. Op de duur heb je de indruk dat ze over je hele lijf kruipen.
Maar tijdens de opklaringen blijven er wonderbaarlijke waarnemingen te doen. Er vliegen hier zo goed als geen vliegtuigen boven het hoofd: geen kerozinelozingen en dus weinig zure regen. Als men bij ons denkt dat het koolwitje aan't uitsterven is dan vergissen ze zich want hier zie je ze bij duizenden. Zelden zoveel verscheiden vogelsoorten gezien en gehoord maar vooral de 'roep' van de adelaar trekt mijn aandacht. Dit edele dier laat zich elke dag iets meer bewonderen. Zo kon ik gisteren een koppel van op afstand volgen in hun sierlijke zweef- en duikvluchten. Deze herboren indiaan is dan bijzonder in zijn nopjes! 's Avonds geniet ik vaak, alleen op de bank buiten terwijl iedereen naar zijn of haar kamer is vertrokken, van de vele vuurvliegjes die dansend op en neer vliegen. Heerlijk hoe die autonoom electriciteit produceren.
Toch voel ik ook dat het nog veel te vroeg zou zijn om terug naar mijn thuisland te keren, want mijn oude verslavingen zouden snel weer eens de kop kunnen opsteken. Liever niet dus, al mis ik wel degelijk mijn kinderen. Ik heb alweer een minimumsetje tekengerief aangeschaft: wat potloden, stiftjes, slijper, gom, kleurpotloden... Degelijk tekenpapier is hier niet te vinden. De max. dikte is 120 gr, wat veredeld schrijfpapier dus. Je voelt dat Sri Lanka zo goed als geen beeldcultuur heeft ( hun boeddhabeelden zijn wel mooi door hun soberheid maar er is geen variatie ). Ik denk dat de bevolking voldoende visueel genot kan puren uit de aanwezige natuurpracht. Wel lopen de vrouwen hier rond in prachtige kleren met schitterende motieven en kleuren.
In het meditatiecentrum lopen er heel wat mensen rond die op zoek zijn naar zichzelf. Met wisselend succes. Je ziet hoe enkelen letterlijk verloren lopen, zich geen houding weten te geven of toneel spelen. Anderen vervelen zich stierlijk en volgen daarom steevast het hele programma.
Ik kan me inderdaad inbeelden dat het moeilijk is om zonder uitlaatkleppen je introspecties en wat daaruit naar voor komt te verwerken. Persoonlijk mis ik zelfs wat meer tijd voor mezelf, iets waar anderen dan weer van gruwelen. Ik prijs me gelukkig dat ik kan tuinieren en tekenen.
Ook zalig om de eekhoorntjes te zien spelen in de bomen. Het zijn nochthans geen lieverdjes en zien er behoorlijk anders uit dan onze inheemse diertjes: kleiner, horizontaler en grijs met een zwarte streep. Heel vinnig, niet mensenschuw, bijzonder snel en veel geluid makend.
Volle maan, zoals gisteren maandag, wordt hier gevierd met een vrije dag voor iedereen (pooyaday). Leuk om je, voor zonsopgang, in open lucht en met koud water bij te wassen. Dan val je tenminste niet te snel in slaap bij de ochtendmeditatie. De toiletten zijn hier van het Franse type maar papier gebruiken de Sri Lankanen niet. Wel hangt er een spuitslang: handig voor mannen die een rok dragen zonder iets onder. Maar vraag nooit naar ‘the toilets’ want dat vinden ze hier beschamend. ‘The bathroom’kan dan weer wel..
Ga hier stoppen want het wordt weer donker en ik moet nog middageten hier in galaha en dan nog een uurtje 'bussen' en een uurtje te voet klimmen naar het centrum.

Steeds blij iets van jullie te horen, zend ik hierbij mijn warmste groeten,
Ivo