Ik wil de Vietnamese overheid ervan overtuigen dat ik hier niet ben om hun tegen te werken, integendeel, ik wil juist graag samenwerken ten behoeve van de armste mensen onder de bevolking. Communisme met een menselijk gelaat staat zeer dicht bij de boeddhistische idealen.
Ik wil, naar het Franse voorbeeld van wijlen Coluche, een eerste 'Resto du coeur' openen. Een bescheiden eetgelegenheid waar hulpbehoevenden dagelijks een gezonde maaltijd kunnen nuttigen tegen een voor hen betaalbare prijs. Chung, mijn Vietnamese vriendin, kan goed koken en heeft een aangeboren gevoel voor wat gezonde voeding is en een groot hart dat voor iedereen steeds zorg wil dragen. Indien ik erin slaag om financiele en logistieke ondersteuning vanuit Belgie te krijgen, kan dit meteen vele voordelen voor alle belanghebbende partijen opleveren. Indien het mij lukt om dit eerste project tot een geslaagde onderneming te maken, kunnen we op termijn meerdere resto's oprichten in verscheidene grote steden van het land. Dit zou meteen een begin kunnen worden van een goede samenwerking tussen overheid en boeddhisten, mij in de gelegenheid kunnen stellen langer in het land te verblijven zonder het wantrouwen onterecht op te wekken, de armste mensen te helpen met voeding en raad, zodat die uiteindelijk zichzelf kunnen beredderen. Zo zijn Vinh en ikzelf momenteel voor een dakloze vriend van hem een 'shoe box' aan het maken zodat die jonge man in staat komt om voor zichzelf te zorgen. Deze straat-schoenmakers leveren prima werk en worden daarom gewaardeerd door buitenlandse toeristen. Ikzelf doe regelmatig een beroep op hen, laatst nog om mijn dure Teva-sandalen te laten herstellen en om een dik Thu Phap penseel terug te laten lijmen. Vietnam barst van de creatieve en werklustige jonge mensen die hun toekomst willen verbeteren en daar wil ik graag mee mijn schouders onder zetten.

Gisteren hoorde ik een heel mooi Vietnamees lied met een warme inhoud en een prachtig-gevoelige saxofoonbegeleiding. Ik legde de jongeren op het terrasje uit dat dit instrument is gecreeerd door Adolph Sax, een Belg uit Brussel. Een symbool voor toekomstige samenwerking en verbroedering tussen beide landen? De dochter van de eigenaar van het guest house waar ik momenteel overnacht, werkt voor de plaatselijke overheid (dienst buitenlandse samenwerking) en stelt mij een onderhoud voor om mijn plannen tot samenwerking te komen voorstellen. Indien dit gunstig verloopt, men bereid is naar mij te luisteren, hoeft de politie mij niet meer tot in het klooster te achtervolgen.

Ik wil dit bericht kort houden met een duidelijke vraag aan de lezers van deze blog.
Wie kan en wil mij helpen, onder eender welk vorm, om het 'resto du coeur' plan op te starten?  
Je kan reageren via deze blog of via mijn e-mail adres: claesivo5@gmail.com

Ik beloof op iedere reactie te zullen antwoorden maar geef me enige tijd daarvoor.
Ik heb momenteel veel werk met mijn de voorbereiding van mijn lessen basiskennis van de Engelse taal, correcte interpretatie van de Dharma en notities over het Tibetaans en Theravada boeddhisme, in de Tu Hieu Pagoda. De jonge en veelal ongedisciplineerde monniken verstaan weinig Engels en zijn bovendien, zoals zovele Vietnamese jongeren, te ongedurig om goed te kunnen luisteren. Een eervolle maar allesbehalve makkelijke opdracht.
Daarnaast ben ik begonnen met mijn tekeningen op een bescheiden wijze in productie te brengen en wil ik zo extra geld binnenkrijgen om van start te gaan met het eerste resto. Ik dien daarvoor mijn visa te verlengen en een huisje te huren.
Ook wil ik, indien mogelijk, dagelijks blijven oefenen om mijn vaardigheid in het Thu Phap schilderen verder te ontwikkelen.
Ik heb het bamboehuis in de tuin van het klooster tot een tempel, annex schooltje ingericht en dat moet dagelijks onderhouden worden.
Verder wil ik de monniken leren zingen en staat er een muziekproject aan te komen in samenwerking met een uiterst begaafd Vietnamees muzikant. Op termijn is het de bedoeling om samen een cd uit te brengen.
En ik zou wat meer moeten slapen.