Ik heb de gewoonte om na het opstaan 's morgens mijn mail na te kijken en was blij eentje van mijn goede vriend Gust aan te treffen. Het is de langste vriendschap in mijn leven (want ongeveer 34 jaren oud), kende zo zijn normale 'ups and downs' maar kan best mee tot het eind van onze dagen. Ik heb hem altijd beschouwd als de broer die ik niet als bloedverwant heb gekregen.
Het was een fijne mail maar het spijt me dat ik blijkbaar mijn aspiraties als boeddhist nog niet helder heb duidelijk gemaakt. Er zijn nog zoveel mensen, tevens in Azie, die denken dat boeddhisme een religie is. Het is een herhaling maar laat het duidelijk wezen dat wij niet in een God geloven en de Boeddha zichzelf als een mens beschouwde. Daar draait het hem juist om: indien hij dit niet was, zouden zijn leringen tot bevrijding van het lijden onbereikbaar blijven voor ons, de gewone stervelingen. Wedergeboorte (niet reincarnatie, een foute terminologie) heeft niets te maken met dezelfde persoon die zou wederkeren. An-atta of Anatman, een van de drie kenmerken waarmee het boeddhisme alle fenomenen omschrijft, betekent juist 'geen ziel of iets substantieels hebbend'. Dood is dood, alle verschijnselen kennen een begin en dus een eind.
Al beseft de doorsnee westerse wetenschapper dit niet ten volle, het boeddhisme heeft zoveel meer bindingen met de wetenschap dan met eender welke religie (cfr de quantum mechanica). In het Westen, met ons Grieks-Romeins denken als culturele achtergrond en het Christendom als aanbrenger van morele waardes, kunnen we ons bijzonder slecht een beeld vormen van de diep-filosofische denkwijze der oude Indiers. We leren op school enkel over onze eigen geschiedenis en denken dat die de belangrijkste ter wereld is. Spijtig want kortzichtig maar, wat heb ik te verwijten?
Overal in Azie weet het gewone volk ook niet beter. Voor hen is het eveneens 'Du Ut Des': vragen naar gunsten aan iets dat ze buiten zichzelf beschouwen en dus zoveel groter en machtiger dan henzelf aanzien. Afgoderij blijkt in onze voorouderlijke geaardheid ingebakken. Het is niet aan mij om hun duidelijk te maken dat dit geen boeddhisme is. Bovendien is het eigenlijk onmogelijk om met woorden uit te leggen hoe je de schijnbare tegenstellingen uit de Hart Suttra, een van de belangrijkste van de leer, moet begrijpen. Onze beperkte verstandsfuncties kunnen dit niet aan, daar heb je een veel dieper inzicht voor nodig.
Mogelijk heb ik een stommiteit begaan met over een van mijn niet-zintuiglijke waarnemingen te schrijven maar ik wil dat nog steeds niet 'delete-en'. Het is te belangrijk voor mij, ik schrijf ook om zogenaamd therapeutische redenen. Om aan mezelf te blijven werken. Het uiterst langzaam verlopend proces van innerlijke transformatie behoeft constante herhalingen en herlezingen. Zo leert een kind met vallen en opstaan, steeds opnieuw proberend tot het uiteindelijk lukt. Het best van al zou ik overal om me heen mijn en andere uitspraken hangen. Zo kunnen ze insijpelen als het zacht-harde water.

Af en toe ontmoet ik mensen die weinig woorden nodig hebben om te begrijpen. Het contact vandaag met Thanh Huong was weerom eentje om in te kaderen. Hem kan ik beschouwen als mijn grootste spirituele vriend. Hij beheerst de kunst om mij uiterst op mijn gemak te stellen, onmiddellijk te begrijpen en gevat te antwoorden. Zoals ik reeds kon veronderstellen, beschikt zijn relatief kleine klooster niet over de accomodatie om mij dagdagelijks te huisvesten. Geen erg. Thich Thanh Huong moet ik hem feitelijk noemen want hij heeft een veel hogere status dan hij mij ooit liet vermoeden. Hij is de derde in de kloosterrangorde, na de abt, en een gewaardeerd figuur in de Sangha.
Ik confronteerde hem openhartig met mijn recente, seksueel-energetische spanningen. "So have I, so has every monk." antwoordde hij gevat. "Je kan deze volkomen natuurlijke gegevenheid niet met de ogen gesloten onderdrukken. Wanneer je een stevige steen langdurig en hard op het gras drukt, zal dit toch blijven groeien. Het is deze energie die ons tevens in staat stelt om te mediteren en het is heel goed dat je daar bewust mee bezig bent."
Hij heeft mij danig geholpen. Ik zie hem heel graag en denk dat dat wederzijds is.

Met Le Tien groeit er weer een anderssoortige vriendschap. Hij had me vandaag belangeloos gebracht naar en opgehaald van het Bo De klooster. Mijn meerdaagse rondreis, achterop zijn motor, krijgt nu gelegenheid en vorm. Hij werkt zeer professioneel en bood mij een contract aan. Alles is netjes op voorhand geregeld en ik ben zelfs als passagier verzekerd. Tien maakt deel uit van de organisatie 'Asian Star Corporation Easyriders Vietnam'. Ook hij is een vader van vier kinderen en bijgevolg hebben we gespreksstof te over. Zondagochtend vertrekken we op avontuur.  

Twee Koreaanse mannen vroegen de toestemming om een foto te maken van mijn kalligrafische tekening. "You are a great artist sir. Where are you from?" Toen ik Belgie antwoordde, zeiden ze prompt "Oh, yes". We staan bekend voor ons tekentalent. Daar ben ik slechts een bescheiden voorbeeldje van. Hou liever Senne, mijn jongste zoon in het oog.
Laat deze avond kon ik de manager van dienst, een jonge Vietnamese die afstudeert als bachelor English, nog helpen bij het maken van haar scriptie. Het onderwerp was "The importance of teamwork". Hopla.