Mogelijk zou ik er beter nog even het zwijgen toe houden maar, net als de Dalai Lama  openhartig bekent, ligt mijn hart op het puntje van mijn tong. Het zat er al lang aan te komen, -de kroniek van een aangekondigde geschiedenis-, maar een van de belangrijkste betekenissen van mijn lange Aziatische rondreis was mijn weg te vinden naar een vrouw. Dit wist ik niet noch zocht ik op voorhand op. Ik dacht eerder dat het mijn roeping was om een boeddhistisch monnik te worden en had het bijgevolg meermaals knap lastig met mijn gevoelsleven als romantisch artiest. Ik schreef eerder: "Van A naar B. Van artiest naar boeddhist." Het wordt allicht beter geformuleerd als "Van A en B. Van artiest en boeddhist." Dit betekent weinig meer dan twee etiketten maar het komt dicht bij wat ik wezenlijk ben of wil zijn.

Via enkele zijwegeltjes en na het ontdekken van mijn liefde voor Vietnam en zijn bevolking, bracht mijn pad me weer naar mijn vroegere 'Sqwaw', mijn zo geliefde American Native Woman. De laatste woorden van een voormalig wijze 'chief' waren geen loze fantazieen. Volgens hem was de hebzuchtige blanke man in staat zijn volk met de wapens uit te roeien maar zou onze oprechte geest steeds vredevol weerkeren. Tot uiteindelijk ieder menselijk wezen zich respectvol kan verbinden met de oerenergie. Omstreeks 600 jaar na Christus voorspelde de belangrijke
Tibetaanse monnik en leraar, Padmasambhava (Guru Rimpoche), dat wanneer de metalen vogel zal vliegen boven de aarde, de geest van de Boeddha zal weerkeren naar het land van de rode man. Een goed verstaander kan deze zaken connecteren.

Minh Chung is een goedhartige, wat verlegen en onzelfzekere vrouw van 30. Ze heeft een tweetal teleurstellende romantische ervaringen achter de rug, werkt zeven dagen op zeven 15 uren per dag om haar grote familie mee te onderhouden, voelt zich constant oververmoeid en eenzaam. Ze wordt bijzonder gewaardeerd in haar omgeving omwille van haar zachtmoedig en eenvoudig karakter maar ziet zichzelf als een treurige en onaantrekkelijke vrouw. Wat ze allesbehalve is. Toegegeven, het is niet de absoluut mooiste dame van het land maar voor mij alleszins, op elk denkbaar innerlijk en uiterlijk gebied, een grote en nobele vrouw.
Het hart van een Vietnamese verover je echter niet zomaar. De heersende cultuur is allesbehalve zo direct (of spontaan, -lees brutaal somtijds-) als in het Westen en  vraagt bijgevolg tijd, geduld en subtiele diplomatie. Mijn vriend Le Tien bleek andermaal de juiste persoon. Gedurende onze gezamenlijke trip heeft hij haar regelmatig 'gebriefd'. Somtijds moeilijk te aanvaarden voor een westers man die geen inmenging wenst in zijn romantische veroveringen, maar hier een doodgewone aangelegenheid.

Bij mijn terugkomst in DaNang, een dag vroeger dan gepland, liet ze mij fijn voelen dat ze me gemist had. Mijn..., ons pril en puur levensavontuur groeit sindsdien elke dag, elk moment. Ik zie haar zo graag dat ik het nodige respect en geduld kan opbrengen om haar vooralsnog niet echt aan te raken. Ze wordt er met de dag zichtbaar mooier en meer zelfzeker door. Enkele fijne attenties verrichtten wonderen. Haar vertrouwen in mij wordt groter en ik zie de lichtjes in haar ogen opspringen wanneer ik binnenkom.
Ik heb vandaag enkele uitvergrote foto's, die ik (na enig aandringen) van haar had genomen, laten inscannen, uitprinten en lamineren opdat ze zou kunnen zien welk een prachtvrouw ze in feite is. Spijtig maar ik kan jullie niet laten zien hoe blij ze daarmee was. Ze verloor zelfs haar schroom om openlijk uit te komen voor onze wederzijdse gevoelens en liet haar collega's met een guitige lach meedelen in haar vreugde.
Mogelijk kan je haar binnenkort ook bewonderen op deze blog, tenminste als het mij lukt om de juiste technologische assistentie te vinden. Echter alles wat de juiste waardes in zich draagt, kan bewaarheid worden.

Ik wil en zal geenszins mijn voorgenomen, toekomstige taak in mijn geboorteland uit het oog verliezen. Ik heb echter dikwijls aangevoeld dat ik daarbij de steun van een liefhebbende en loyale vrouw nodig zal hebben. Ze hoeft daarbij, zoals ik eerder dacht, geen beslagen 'boeddhiste' te zijn. De kracht van haar liefde voor mij en andersom is ruimschoots voldoende om de nodige energie te genereren. Vietnamese vrouwen staan bekend om hun bijzondere trouwhartigheid.
Ik weet ook wel dat ik het mezelf hiermee niet eenvoudiger maak. Maar als ik mij gelukkig voel, kan ik een berg uit de 'Himalayas' verzetten. Uiteindelijk zal ik tot mijn laatste adem moeten werken. Goed en normaal. Als uitvoerder van een betaalde job kan je op pensioen gaan, als artiest ben je geboren en sterf je. Auguste Renoir bleef schilderen, zelfs wanneer zijn handen en vingers totaal misvormd werden vanwege rheuma. Hij bond het penseel met een stuk touw eenvoudigweg rond zijn rechterpols. Je kan dit merken aan zijn latere schilderijen.
Het stemt mij bijzonder tevreden uiteindelijk in staat te worden gesteld om het nodige te verdienen met mijn gekregen talenten. Gisterenavond, toen ik in de Bamboe2-bar aan de toog stond te tekenen, kreeg ik vele complimenten. De Australische man naast mij vroeg me hoeveel het hem zou kunnen kosten om een ingekaderd werk van mij aan te schaffen. Ik heb hem daarop niet exact geantwoord maar besloot om vanaf dan inderdaad geld aan te nemen voor mijn artistieke prestaties.
Zowel Chung als ikzelf weten dat haar toekomst er enkel beter kan gaan uitzien indien ze een van haar beide jobs kan opgeven. Met het geld dat ik op deze wijze kan verdienen, wordt het mogelijk haar dit aan te bieden zonder haar af te snijden van de verantwoordelijkheid die zij altijd zal blijven voelen voor haar familie. Een terechte en waardevolle verantwoordelijkheid van een Vietnamese. In tegenstelling tot wat een andere Austalier beweerde, waarmee ik deze namiddag een gesprek voerde, heb ik daar geen enkel probleem mee.
Chung kan goed koken en droomt ervan om een eigen restaurantje te openen. Ik zou daar eventueel ook enkele Belgische specialiteiten kunnen aanbieden. Verre toekomstdromen maar niet onmogelijk. Uiteindelijk zouden we tijdens de zomermaanden in Belgie kunnen verblijven en tijdens de koude periode in Vietnam, mijn tweede thuis.
Op 10/7 kan zij haar contract verbreken in de Bamboe2-bar zonder verlies van salaris. Dan wil ze 's avonds terug gaan studeren aan de universiteit om beter Engels te leren spreken. Voorlopig deel ik mijn laptop met haar en zij haar vertaal-noteboekje met mij. Allemaal heel ongedwongen en soepel verlopend. Zij wil graag financieel zo onafhankelijk als mogelijk van mij blijven en ik heb geenszins de indruk dat ze van mij wil profiteren. Ik ben momenteel wel beter geplaatst om haar te helpen dan zij mij. 'So what?' Ik mag haar liefde verdienen.
   

                       LOVE IS A VERB.
                       NOT THE INSTANDLY
                       'FALLING IN LOVE'
                       THAT CAN FINISH AS QUICKLEY
                       AS IT CAME.
                       REAL LOVE MEANS
                       OPENING THE HEART SLOWLY
                       UNTIL IT CAN BLOOM
                       TOTALY.
                       LIKE A LOTUSFLOWER.
                                                                    Ivo'11  


                       AT THE END THERE IS ONLY
                       ONE ART VALUABLE.
                       THE ART OF LIVING.
                       OF BRINGING HAPPINESS.
                                                                     Ivo'11

Ik voel me heel gelukkig en wil dat gevoel delen met en toewensen aan eenieder, in het bijzonder met en aan mijn zoon Jerpe, wiens verjaardag het vandaag is.
Ik ben er mij wel van bewust somtijds te impulsief te reageren. Ik interfereer graag en vlot met de dingen zoals ze zich in het steeds veranderende leven moment per moment aandienen, daarbij vertrouwend op mijn intuitie die me zelden bedriegt. Ik zou echter wel mijn wijsheid moeten bewaren en de daden aan mijn inzichten moeten leren koppelen. Wei wu wei, handelen door het niet-handelen. Een basisgegeven dat ik goed kan begrijpen uit het Taoisme maar dat ik meer moet leren integreren in mijn leven. Leren stoppen, stilstaan en wachten. Shamatha-meditatie is specifiek gericht op het leren bewust ademen en tot stilstand brengen van het onrustige denken. De adem laat de levensenergie in ons door- en rondstromen en wordt daarom gezien als de drager van de geest. Als de adem stopt, eindigt het leven. Maar het roken maakt mijn ademhaling te oppervlakkig en verbrandt mijn energie.
Ik besluit om voor enige tijd weer naar de Tu Hieu Pagoda te trekken en mij onder te dompelen in een intensieve, zelfgestuurde meditatietraining. Zo kan ik tevens Chung wat ruimte en tijd geven want ik voel dat ik haar overweldig met mijn liefde. De gepassioneerde artiest in mij... Ik besef dat ze bang is mijn liefde niet op dezelfde wijze te kunnen beantwoorden en mij daardoor pijn te doen. Voor mij mag ze me gewoon graag zien zoals zij daartoe in staat is maar een Vietnamese, eenmaal het hart geopend, wil zich onverwijld geven. Ik wil deze prachtige lotusbloem de tijd geven om rustig open te bloeien tot haar volle schoonheid.
Ik dien geleerd te hebben uit de fouten, gemaakt in mijn verbroken huwelijk.
In het Nilambe Meditation Centre in Sri Lanka heb ik voldoende basistechnieken van yoga en ChiGong geleerd om ook die draad weer op te rapen.