Ik moet absoluut afleren van te snel en te emotioneel besluiten te trekken want mijn dag van vandaag in DaNang verliep al heel wat aangenamer. Niet dat ik speciale dingen ben gaan bezichtigen maar ik heb fijne contacten gehad met verscheidene (en tevens onderling verschillende) mensen uit mijn omgeving. Ik had een betere nachtrust achter de rug en dat scheelt.
Aanvankelijk had ik gepland om me naar het zogenaamde China Beach te laten voeren maar het was gedurende de dag bloedheet. Stralend blauwe hemel zonder een wolkje te bespeuren en bijgevolg vonden zelfs de Vietnamezen het nog warmer dan gisteren. Volgens hen kon ik beter met die uitstap wachten tot in de vooravond. Ik ben niet bepaald een strandtoerist maar wil toch eens vertoeven op een historische plek, want bekend om meerdere reden, uit de oorlogsperiode. Dat blijkt enigszins ook het geval met Christie's Coolspot te zijn, naar het schijnt kwamen er geregeld Amerikaanse veteranen over de vloer. Gisteren had het eten me daar goed gesmaakt en dus redenen genoeg om er terug naartoe te gaan.

De jonge vrouwen achter de toog begroetten mij vriendelijk. Deze zijn de weinigen die redelijk Engels hebben leren spreken en dat is een belangrijke voorwaarde om er te kunnen werken en, bovendien draait de gehele horecasector zowat uitsluitend op vrouwen. Je mag dus niet veronderstellen dat ik voortdurend en speciaal dit soort gezelschap opzoek, het is eerder onvermijdelijk wanneer je iets wil gaan drinken of eten.
Toen de dametjes mijn tekenbezigheden aan het afkijken waren kwam de onvermijdelijke vraag of ik een portret van hun wilde maken. Dat weiger ik steevast want aan die vraag komt geen eind en mondt meestal uit in het feit dat ik mensen moet teleurstellen. "Waarom ik niet en die anderen wel?" Verzin daar maar eens een gepast antwoord op. Wel wilde ik hun naam in de mij stilaan vertrouwde kalligrafische stijl (Thu Phap) op papier zetten. Dat werd danig geapprecieerd en ik ben bijgevolg vele uurtjes in de bar blijven hangen, het ene werkstukje achter het andere makend, onderwijl een stukje etend en genietend van het aangename gezelschap.
Het is een fijne plek om toeven. Enkel de twee Amerikaanse zakenmannen die om de 10 seconden 'fucking' in de mond namen, werkten ietwat op mijn systeem. Rond 9pm nam ik afscheid, vermoeid want tenslotte stevig gewerkt maar ook tevreden. De bar sluit trouwens om 10pm.

Vandaag (het is inmiddels woensdag 8/6) wilde ik toch graag in de voormiddag een kijkje gaan nemen op 'the beach'.  Op zoek naar een taxi werd het duidelijk dat geen van de chauffeurs mij verstond en werd ik prikkelbaar door de verzengende hitte en het drukke verkeer. Voetgangers, de zwakste weggebruikers, hebben hierin het minst te vertellen. Vervolgens de fietsers en zo klimt dat op tot de touringcar die de meeste rechten opeist. Het zou potverdorie juist omgekeerd moeten zijn! Ik word behoorlijk frank wanneer ik de straat oversteek. Blijven wachten en stilstaan in de volle zon is ondoenlijk.
Uiteindelijk sprak een oudere motorrijder me in goed Engels aan. Hij bezit een zware en comfortabele motor en bracht mij voor weinig geld naar waar ik zijn wilde. Op bestemming en bij de koffie werd mij duidelijk dat dit de juiste man op de juiste plaats en tijd zou kunnen zijn. Het is zijn beroep toeristen door gans Vietnam rond te rijden en te gidsen. Daarbij regelt en zorgt hij voor alles, tot en met de overnachtingen in de hotels naar keuze. De bezadigde Tien (tiejen) boezemde me vertrouwen in en is een aangenaam bestuurder. Op de douzit van zijn motor met breed zadel heb je een rugsteun en dat voelt goed, zeker bij langere afstanden. Op het bagagerek achteraan kan gemakkelijk mijn trolly.

Ik plan niet vaak en graag mijn toekomstig reisverloop want laat graag ruimte voor onvoorziene omstandigheden, maar na mijn telefoontje met Thanh Huong ben ik niet meer zo zeker of deze mij in zijn klooster wel kan laten overnachten. Indien dit niet het geval blijkt, wil ik graag met Tien een verre trip van meerdere dagen of weken maken doorheen centraal en Noord-Vietnam. Mijn visum is nog een dikke maand geldig en uiteindelijk hoef ik voor niets terug naar het Zuiden. DaNang beschikt over een internationale luchthaven en ik kan van daaruit op Singapore vliegen. Daar wilde ik tijdens het eerste deel van mijn Aziatische rondreis al heen want er bevindt zich een interessant klooster en bovendien ligt dat dicht bij Maleisie waar ik Ven Wei Wu terug wil opzoeken.
Uit de teksten die vroegere Belgische trekkers in Tien's grote notaboek schreven, blijkt een dergelijke trip met hem meer dan de moeite waard. Hij doet me trouwens in menig opzicht denken aan Toom, de couchsurfing host uit Bangkok. Hij kent Vietnam als zijn broekzak en is niet veeleisend in wat hij aanrekent. Dit wordt waarschijnlijk de eerste maal dat ik zo ga rondtrekken maar het dient zich aan en zodus.... De watervallen, grotten, bergpassen, de jungle, reuze Boeddhabeelden, afgelegen pagodas, Japanse bruggen enzovoort uit Tien's fotoboek doen me watertanden.

Mijn verblijf aan het exotisch strand van My Khe Beach, met zijn azuurblauw water, palmbomen en strooien parasols, vond ik niet bepaald spectaculair. Ik heb dit allemaal al eens elders gezien en bovendien was het te heet. Op het primitief terrasje waar ik een bord noedels at, lag de man languit te slapen voor de ventilator terwijl zijn vrouw voortdurend in de weer was. Ook dat is Vietnam.
Mijn benen zien er niet uit. Ik denk dat ik tevens in mijn slaap de vele beten tot bloedens toe open krab. Daar de enige lange broek in mijn bagage tot op de draad versleten en gescheurd is, heb ik een nieuwe jeans gekocht. Vietnamese mannen zie je nooit in kniebroek, ik weet nu waarom. Maar dat de vrouwen zich helemaal bedekken  -tot en met een volledig afgesloten kap die enkel de ogen vrijhoudt (jonge vrouwen dragen die op de motorfiets), truitjes en jasjes met lange mouwen en handschoenen toe-  om geen bruine tint te krijgen, begrijp ik niet.

In de namiddag terug naar Christie's want nog 4 namen te verwerken. Daar zag ik niet tegenop want het is er ook lekker koel. Als je de juiste mensen en plaatsen weet te vinden, valt DaNang nog best mee.