Ik verblijf vandaag de laatste dag bij Ward en Nana in Chantaburi. We hebben 9 fijne dagen samen doorgebracht waarvan 5 in volbloed vakantiestijl op het eiland Koh Chang. Het koppel had dit voor mij, bij wijze van verrassing, voorzien en goed voorbereid. Ik had tot op de overzetboot nog steeds niet door waar we ons bevonden of waar we naartoe gingen, tot groot jolijt van beiden. Maar eenmaal we ons verblijf op dit prachtig, tropisch eiland konden aanvangen werd het weder ons gunstig gezind en hebben we volop kunnen genieten van zon, strand, watervallen, resorts (jaja, voor het eerst in mijn leven kunnen genieten van de welriekende luxe maar omdat het geen hoogseizoen is aan betaalbare prijzen), adembenemende vergezichten, jungleovernachtingen, bbq... en nog zoveel meer. Het oorspronkelijk idee was er een 2 a 3 dagen te verblijven maar het was er zo goed dat we er moeilijk afscheid konden van nemen. Het eiland heeft heel veel te bieden en het massatoerisme is er nog niet te onoverkomelijk, momenteel is het er althans niet te druk. Ik wil er niet teveel reclame voor maken want het blijft best zoals het nu is. Een tropisch paradijs.

Morgen moet Ward terug naar de school waar hij lesgeeft en vanavond vertrek ik terug richting Ubon. Ik heb nog een 20-tal dagen visumgeldigheid voor Thailand en wil nog een week weerkeren naar Wat Pah Nanachat. Daar kan ik me dan goed voorbereiden om me opnieuw aan mijn Vietnamese taak te weiden.
Ik voel mij er met de dag meer naar toegroeien, denk nu over de juiste inzichten tot aanpak te beschikken.
Ik blijf het pad volgen en voel dat het goed is.