Heb me deze ochtend aangeboden in Wat Pah Nanachat met de vraag of ik er een maand kan verblijven. Ondanks het feit dat er momenteel reeds een behoorlijk aantal leken resideren (11 op een max van 13), heb ik de toestemming gekregen. Morgenvroeg neem ik mijn intrek en bijgevolg zal ik tot 15/12 niet bereikbaar zijn via elektronische communicatie. Enkel op woensdag 27/11 zal ik het klooster voor een nacht verlaten en tijdelijk verblijven in het hotel in Ubon. Op deze wijze kan ik me op de hoogte houden van eventuele familiale ontwikkelingen en telefonisch contact opnemen met mijn oudste zoon Ward. Verder wil ik de mogelijkheden om
mijn Thai visum te verlengen, onderzoeken. Eigenlijk wil ik graag de eindejaarsdrukte ontlopen en ingetogen doormaken in het woudklooster. Ook een verblijf in het Thai Plum Village in Khorat wil ik graag overwegen. Mijn visum is slechts geldig tot 8/1/14 en dat kan wat krap worden. Ik besluit een en ander rustig af te wachten en was al bijzonder blij om vandaag terug in het prachtige domein van het klooster te kunnen wandelen. De natuurpracht en de stilte lieten me met volle teugen 'bewust' ademen.

May all beings find peace.

Eens te meer dreigen de weersomstandigheden mijn reisplanning te zullen verstoren. Sinds deze ochtend verblijf ik in Pakse, Zuid-Laos. Daar ik na mijn nachtelijke bustrip van Vientiane naar Pakse aan een dag rust toe ben, besloot ik vandaag slechts overmorgen de grens met Thailand over te steken. Maar de weerkaarten, die de evolutie van super-tyfoon Haiyan voorspellen, laten een bedenkelijke indruk achter. Zo te zien zal de storm via midden-Vietnam verder over het Zuiden van Laos naar Noord-Oost Thailand trekken. Opnieuw de richting die ik zoek uit te gaan.
Natuurlijk valt het moeilijk om op voorhand de exacte route van een tropische storm te bepalen, en volgens de kaarten op het internet kan het kantje-boordje worden. Gaat deze superstorm, of wat ervan overblijft, pal over Pakse en Ubon trekken of meer noordwaarts?
Het recente vliegtuigongeval in Pakse indachtig, ga ik de zaken rustig afwachten. Met de natuuromstandigheden valt niet te spotten, een mens dient hier in alle nederigheid en met ontzag mee om te gaan. Al wil ik graag op tijd in Wat Pah Nanachat aankomen, niets hoeft in mijn leven nog overhaast te gebeuren. Een reiziger op het pad van de Dharma leert zich aan de omstandigheden aan te passen, eerder dan ze aan zijn dwangmatig ego te willen onderwerpen.

Ik vertrek deze avond met de nachtbus van Vientiane naar Pakse in het Zuiden van Laos. Zal morgen in de ochtend daar aankomen en er waarschijnlijk een nacht verblijven. Ubon Ratchatani, in Thailand, is slechts op enkele uren verwijderd van Pakse en ik wil graag terug enige tijd in Wat Pah Nanachat verblijven. Hopelijk is er dit jaar wel nog een plaatsje vrij voor mij.