Las zonet een interview met sociologe Brene Brown, de schrijfster van 'De kracht van kwetsbaarheid'.  Ik voelde me persoonlijk aangesproken want vond er meerdere aanwijzingen in met betrekking tot mijn huidige 'schrijversblok' op deze blog.
Zo heeft de schrijfster het o.a. over de relatie tussen kwetsbaarheid, vreugde en dankbaarheid. "Mensen die echte vreugde ervaren, zeggen bijvoorbeeld hardop waarvoor ze dankbaar zijn of ze houden dagboeken bij."
Ik heb het al eens eerder vermeld dat ik deze blog niet mag vermengen of verwarren met een dagboek. Maar ook dat ik 'mijn hart op mijn tong heb', snel en associatief schrijf terwijl ik liever, 'zensgewijs', meer en beter zou willen zwijgen. Vooral de angst (de slechte raadgever) mogelijk lezers, weliswaar onbewust, met gevoelige thema's te raken of wegens de noodzakelijke beknoptheid op een verkeerd been te zetten, begon er stevig in te zitten. Terecht of onterecht, daar ben ik nog niet helemaal uit.
Temeer daar ik nog geregeld reacties krijg van mensen die me aanmoedigen voort te blijven bloggen.

Volgens Brene Brown vinden de meeste mensen het sterk, bewonderenswaardig, ontroerend wanneer anderen zich kwetsbaar opstellen maar pijnlijk, genant ook wanneer ze zichzelf kwetsbaar voelen. In haar boek schrijft ze "...dat we door de donkere kant van onszelf heen moeten, door angst, schaamte en kwetsbaarheid, om bij het licht te komen, bij moed en liefde en compassie." Ze ontdekte dat mensen die 'bezielde' levens leiden een ding gemeen hebben, namelijk dat ze zich kwetsbaar durven op te stellen. "Ze weten dat ze de moeite waard zijn, ook al zijn ze niet perfect, maken ze fouten en blunders. Zonder imperfectie en zonder kwetsbaarheid kunnen mensen niet met mekaar verbonden zijn." Deze bewering doet me sterk denken aan wat de Dalai Lama schrijft in het boek 'The Art Of Happiness'.

Toch vermoed ik dat het me nog enige tijd zal kosten terug de moed en de vlotheid te vinden om verder op de vroeger ingeslagen weg door te gaan. Een gezonde gevoeligheid en doordachtheid, het blijven interessante maar alles behalve makkelijk te combineren gegevens.

Iets meer dan vier jaren terug zijn we met een zestal mensen in Bazel (Groot-Kruibeke) met een bescheiden meditatiegroepje begonnen. Deze blog is ontstaan toen ik voor de eerste maal naar Azie vertrok en heeft de naam Dharanim behouden. Een van de toenmalige, enthousiaste deelnemers was Reninca Ghijs, de bezieler van natuurvoedingswinkel 'Het Madeliefje'. Enkele dagen geleden is zij na een langdurige ziekte van ons heengegaan. Ik denk aan haar terug met een mengsel van verdriet, bewondering, vriendschap en vreugde. Reninca was een voorbeeld van een bezielde persoonlijkheid waarmee je je kon verbonden voelen.