Ik zit hier gezellig en vooral droog voor de computer in het 'cybercafe' van Kopan Monastery. Buiten regent het bakken water en vanwege de hoogte ( ongeveer 1500m boven de zeespiegel ) beletten de dikke, witte wolken de zichtbaarheid danig. Je kan de omringende bergen en 'Kathmanduvalley' niet meer zien maar dat missen we ook niet. Natte voeten krijg je hier overal want het water dringt niet snel door de betegelde en geasfalteerde plaatsen en paden. Het regenseizoen vraagt enige soeplesse van eenieder maar je leert er boeddhistischgewijs mee leven. Ik heb al een bloedzuiger zien rondkruipen, ook dit beestje heeft zijn bestaansrecht maar dan liefst ver uit mijn buurt. Het stoffige Nepal kan de regen goed gebruiken. Wanneer mijn paraplu opgedroogd is blijven er zanderige kringen achter op het scherm.
Juli is al stevig opgeschoten, de Dalai Lama heeft zijn verjaardag gevierd en samen met zo'n 40 andere mensen kijk ik uit naar het begin van de 'Medicine Buddha Retrait' deze avond, het neusje van de zalm die vanavond te water gelaten wordt. Echt regenseizoen dus.

Na de derde cursus, 'Peaceful living, peaceful dying', die rustig kabbelend verliep, voel ik mij mentaal opperbest. Kleine agitaties komen wel eens opzetten ( naar het schijnt geheel menselijk, oef...) maar verdwijnen ook weer snel. Fysiek gaat het niet slecht maar momenteel word ik gehinderd door een gebroken kleine teen aan mijn linkervoet. Een domme val in een eetcafe over een kleine trede waar reeds meerdere mensen over gestruikeld zijn, bezorgde mij een mooie horizontale fractuur zonder verschuiving van het beentje. Gelukkig behoedde mijn sandaal mij voor meer onheil en een eventueel ingewikkeld letsel. Mij hoor je niet klagen, je ziet me enkel heel mindful rondpikkelen. Ondertussen heeft men eindelijk iets aan die trede gedaan. Positief resultaat!
Ik mag geenszins vergeten te vermelden dat er 3 ( drie, DRIE ) Belgen op een totaal van 26 personen deelnamen aan deze cursus. Dit mag je gerust uitzonderlijk noemen ware het niet dat ook de Nederlanders met zen 3-en waren. Yuki, een aangename Japanse vrouw, vertelde mij dat in haar land de Belgen als de meest Aziatische en spirituele van alle Europeanen beschouwd worden. We hebben inderdaad veel gemeen met Japanners, spijtig genoeg delen we ook de drieste reputatie samen de lijst van het hoogste aantal zelfdodingen onder jongeren aan te voeren.
Ondertussen is het mij duidelijk geworden dat ik de studieronde voor mijn afreizen voorlopig heb afgesloten. Ik ben hier voor de practische beoefening, niet voor de theoretische of meer intellectuele benadering waar de meeste cursisten mee bezig zijn. Hun vragen klinken zeer bekend en soms dien ik mij wat af te sluiten om niet al te verveeld te geraken. Tijdens de komende retraite gaat dat anders liggen: tien dagen zullen in absolute stilte en bijna voortdurende meditatie verlopen.

Ik dien hier even af te sluiten want moet dringend naar de bathroom.