Vandaag met Duc, mijn vaste 'motorbike driver', leeftijdsgenoot en goede vriend, naar de Thien Vien Truc Lam Pagoda gereden. Een dik uur rijden, weg van Hue City centrum, aan een snelheid van ongeveer 60-80 km per uur. Het was de stevige trip langs een gevaarlijke want druk bereden baan meer dan waard. Het klooster is historisch befaamd omwille van zijn architectuur en uitzonderlijke ligging. Omgeven door bergen en meren is het een bijzonder stille en vreedzame plek. De vriendelijke hoofdmonnik heeft me, via Duc's bemiddeling, uitgenodigd er te komen verblijven en aan boeddhistische praktijkoefening te komen doen. Ik ga daar vanaf volgende week aan beantwoorden, me tevens in het unieke kader ontdoen van mijn ongezonde verslavingen. Ik ga zulks nodig krijgen om de nodige energie op te brengen voor mijn toekomstige taken ten behoeve van het volk.

Al moet ik voor menige zaken geduld oefenen, mijn huidig leven in dit schitterende land verloopt naar wens en vooralsnog voorspoedig. Ik ben er mij van bewust dat er zich nog wel eens een onvermijdelijke terugval kan voordoen maar het zaad is geplant in vruchtbare en ontvankelijke grond. Het mag en zal groeien. De Vietnamezen zijn mijn broeders en zusters. Die maken wel eens ruzie maar vallen mekaar nooit af. Heb ze onvoorwaardelijk leren graag zien en leer elke dag iets meer van de taal. Ik ben dankbaar hier te mogen zijn.
Ik wens dezelfde levensblijheid aan ieder van jullie.

P.s. nieuwe gezegdes:
Your happiness is my reward.
Never take from a woman what she is not giving to you, so you will receive more.
I love you unconditionaly, there is no condition on love.