Na enkele fijne dagen in HoiAn en Danang verloopt mijn visum voor Vietnam weldra. Afscheid nemen van goede vrienden heb ik altijd al moeilijk gevonden maar ik heb momenteel geen andere keuze dan het land te verlaten. Om redenen blijft mijn liefde naar Vietnam en zijn volk uitgaan. Ik verlaat het land dan ook met enige treurnis maar hoop snel terug te kunnen keren. Teveel zaken zijn nog onvervuld, hier is meer geduld en tijd voor nodig. Ditmaal was er reeds veel meer aanvaarding maar dat resulteerde niet onvoorwaardelijk. Al mogen de menselijke drijfveren van het hart overal eender blijken, culturele verschillen wuif je niet zomaar weg.

Volgende maandag, 19/3, vertrek ik weerom voor een 24-uren durende bustrip naar Vietiane in Laos. Enkel in de Thaise ambassade aldaar kan ik een interessante verblijfsvergunning verkrijgen. Het is mijn bedoeling om terug in Ubon Ratchatami enige tijd in Wat Pah Nanachat te verblijven. Ik ben eraan toe om mezelf te herbronnen, te leven volgens de 8 'precepts'. Van daaruit wil ik later doorreizen naar Rayong voor een verblijf in Wat Marp Jan.
Het Vietnamese Zen-Boeddhisme ligt me meer dan het Theravada Boeddhisme van Thailand maar het bleek onmogelijk om voor een langere tijd in een Vietnamese pagoda te verblijven. Ik kan dat aanvaarden. Tenslotte gaat het mij niet om scholen of tradities. Ik wil gewoon blijven werken aan de noodzakelijke 'de-programmering' van mijn 'mind'.