Na een bijzonder verfrissende periode van 33 dagen in afzondering in het internationaal woudklooster Wat Pah Nanachat, vandaag teruggekeerd naar het hotel in Ubon Ratchatani. Een periode van stilte en inkeer, van reflectie en meditatie. Een tijd van leven in eenvoud, zonder storende afleidingen van buitenaf. Samen met de residerende monniken en leken-boeddhisten simpel genieten van de puurheid, een leven van onthouding. Al voel ik me, diep in het hart, niet echt als een Theravada-boeddhist, zoals ik me voorgenomen had heb ik geprobeerd me te schikken naar hun levenswijze en leefregels. Ik was er immers uit vrije wil en mocht er overleven bij gratie van de vrijgevigheid van de plaatselijke bevolking. Nimmer wil ik, uit dankbaarheid, vergeten welke kansen mij aangeboden werden door de eenvoudige Isaan communauteit. En, was het toeval of niet, weerom mocht ik mijn verblijf afsluiten met een indringende crematie-plechtigheid. Een 58-jarige 'householder', een man die ik kende vanaf mijn eerste bezoek aan het klooster, werd aangereden op de drukke verkeersader buiten het klooster. Dichter bij de tijdelijkheid van ons wonderlijk bestaan kan je nauwelijks komen. In-triest, immens mooi. Als de twee vleugels van de prachtige uil die zich 'doodvloog' in de sala tijdens onze avondmeditatie. Het leven, het wonder, het lijden, de bevrijding... Het zal steeds moeilijk blijven om dit alles ten volle te doorgronden. Laat ons echter de wijsheid om er de zin en schoonheid van in te zien.

Maar goed, ik zit terug op het terras van het hotel in het centrum van Ubon City. Opnieuw is er een drukke, commerciele avondmarkt rondom mijn hotel. Ik tracht de fluctuaties van het leven te vatten en overdenk het volgende: eergisteren vertelde Ajahn Amaro (een mahathera bhikkhu, van origine Engelsman maar gepokt en gemazeld in een jarenlang bestaan als Theravada-monnik) dat de alom geprezen woudmonnik, Luong Por Sumedo, een recent boek geschreven heeft met als titel 'Don't take your life personaly'.
Zelden of nooit een titel van een boek tegengekomen die het lezen ervan praktisch overbodig maakt. Als overtuigd boeddhist besef ik hoezeer woorden tekort kunnen schieten om uiting te geven aan de diepste inzichten omtrent het bestaan. Maar als het dan toch onoverkomelijk blijkt ze te gebruiken, dan liefst met de directheid van deze titel. Van dezelfde auteur, Luong Por Sumedo (de eerste Westerse leerling van Ajahn Cha), mocht ik persoonlijk horen dat de Boeddha's leringen samen te vatten zijn in een woord: 'wake-up'.

En dat is wat ik wil betrachten in dit leven: wakker worden in het volle besef van liefde en lijden, van dankbaarheid om het geven en krijgen. Van de tijdelijkheid en betrekkelijkheid der dingen  en de wonderlijke schoonheid daaromheen.
In liefdevolle herinnering aan Lieske en Jan, mijn moeder en vader.

En omdat ik een mahayana boeddhist wil zijn: laat mij ooit een bodhisatva worden. Voor het welzijn van eenieder.