Ben deze ochtend naar Wat Pah Nanachat geweest en werd daar goed ontvangen. Ik mag er vanaf morgen residentieel verblijven. Het is geen toeval dat ik morgen mijn hotel in Ubon moet verlaten want het is volgeboekt voor het weekend. Alles past weer mooi in mekaar.

"There is a deep affinity between the earth and the selfless human being...The man or woman who seeks enlightenment is in tune with the fundamental structure of the universe. Even though the world seems to be ruled by the violence of Mara and his army (our shadow-side, all the unconscious elements within the psyche which fight against our liberation), it is the compassionate Buddha who is most truly in tune with the basic laws of existence."

Het hele universum werkt mee met hen die met of volgens de dhamma willen leven. Maar ook:
"Enlightenment is never easy. It is frightening to leave our old selves behind, because they are the only way we know how to live. Even if the familiar is unsatisfactory, we tend to cling to it because we are afraid of the unknown.

Voor mij wordt dit alleszins weer een belangrijke stap die ik als noodzakelijk en, al klinkt dit mogelijk wat negatief, zelfs als onvermijdelijk ervaar. Ik voel overduidelijk de psychische en fysische noodzaak aan van een degelijke zuivering. De gehele atmosfeer in het woudklooster kwam me deze ochtend 'verwelkomend' over. Op mijn vraag of ik mijn artistieke meditaties mag blijven doen kwam geen afwijzend antwoord, in die zin echter dat mijn werk geen loutere zinnestreling hoort te beogen en enigszins dhamma-gelieerd is. Wat bij mijn recente werkzaamheden trouwens het geval was. Ik word immers hoe langer hoe meer een 'homeless buddhist-artist traveler'. Een Vietnamees 'Thu Phap Master and  Buddhist Teacher' in wording?
Ik kreeg echter geen toestemming om mijn bruin 'Unified Vietnamese Church' pak te dragen omdat dit, begrijpelijk, voor verwarring kan zorgen. Ik wil ook niet dat de andere leken denken dat ik een monnik ben. De tuniek en broek zijn geenszins typische monnikskleding (al dragen deze dat ook tijdens hun werkmeditaties) maar afkomstig van de traditionele Vietnamese boerenkleding. Wanneer de vroegere monniken gingen helpen bij de rijstoogst droegen ze dezelfde kleding om geen onderscheid te maken. Ik blijf dit een belangrijke symbolische betekenis toekennen maar aanvaard graag de Theravada-traditie die leken witte kleding oplegt. Ik denk er sterk over om me later deze combinatie van bruin en wit (shit en maagdelijkheid...) eigen te maken. Lijkt me iets hebben maar tegelijk ook totaal bijkomstig.
Ik ben dus hoeskapoes naar witte kleding op zoek moeten gaan. Shoppen tegen wil en dank.

Let wel: het klooster beschikt niet over elektriciteit en het gebruik van mondaine apparatuur wordt liever geweerd. Ik ga dus geruime tijd niets meer van mij laten weten en ook quasi onbereikbaar zijn. Waarvoor ik momenteel trouwens graag kies.
Ik wens iedereen mijn metta, maitry en karuna toe (liefdevolle vriendschap, liefde en mededogen). Zelf wens ik verder te werken aan mijn mudita en upekkha (medevreugde en gelijkmoedigheid).