Dat niets perfect is in het universum der waarneembare verschijnselen weet allicht iedereen. Momenteel wordt mijn rustig en aangenaam verblijf in de pagoda verstoord door een allergische reactie op een combinatie van het voedsel en het bijzonder warme weer. Het gevolg is een irriterende jeuk en contact eczema over het hele lichaam. Waarschijnlijk reageer ik op het gebruik van chilipepers en/of het heel eenzijdige Aziatische eten. Een verstoorde darmfunctie en een aanhoudende vermoeidheid zijn de bijhorende symptomen.

De temperatuur loopt al in de vroege voormiddag flink op tot boven de dertig graden. Je moet van nature niet echt een groot 'zweter' zijn om toch stevig uit alle porien te beginnen lekken. Vermoedelijk heeft de lever en de pancreas het moeilijk om alle 'slakken' of afvalstoffen uit het bloed te zuiveren en worden deze dus via de huid afgevoerd. Ben gisteren met Duc naar het centrum gereden om in de apotheek histamine-pilletjes en een huidzalf te kopen. Phuoc had me maandag al bananen, een watermeloen, yoghurt en verse, ongezoete sojamelk gebracht. Gisteren heb ik mijn boodschappen aangevuld met Gouda kaas, crackers en enkele flessen energiedrank. Sinds dan eet ik enkel nog bij het middagmaal hetzelfde voedsel als de andere leden van de Sangha. Niet dat ik het eten niet lekker vind maar het is zonder meer veel te eenzijdig. Elke dag staat 's morgens, 's middags en 's avonds hetzelfde op het menu: als groente enkel 'Morning Glory' ( groene bladeren en stengels opgekookt in water, een beetje als spinazie smakend), tofu en rijst of noedels met een sojasaus die aangemaakt werd met chilipepers. Nooit eens wortelen, tomaten, brocolli, bloemkool, boontjes, ajuin... groenten die in de restaurants in het centrum wel op het menu staan.
De kookmoeder, best wel een lief mens, beschikt ofwel over te weinig financiele middelen of is niet bijster geinspireerd. Het is nogal een slonzige en lijzige oude dame die het helemaal niet zo nauw neemt met de hygiene. Toen bij haar afwezigheid voorbije zondag Phuoc en Nga in de pagoda kwamen koken, dienden beiden de keuken eerst een kuisbeurt te geven. Het woord 'keuken' is trouwens ietwat flatterend voor de ruimte die eerder op een grote garage lijkt. Een paradijs voor ratten en muizen. Maar dit is niet helemaal vreemd want een Vietnamese keuken ziet er op het platteland doorgaans helemaal anders uit dan wij gewend zijn. Er wordt daar ook uitsluitend op een houtvuur gekookt.

Mijn huidprobleem is alleszins toe te schrijven aan wat ik eet en hoe dat is klaargemaakt. Ik herinner mij met hetzelfde gegeven geconfronteerd te zijn geweest bij mijn verblijf in het Nilambe Meditation Center in Sri Lanka en later in Wat Pah Nanachat. In Thailand schoot de eczema toen stevig door en werd ik hals over kop gedwongen het klooster te verlaten. Medicijnen helpen slechts wanneer de oorzaak wordt weggenomen en dat betekent ander voedsel nuttigen. In ieder geval is de gemeenschappelijke factor telkens Aziatisch en sterk gekruid voedsel in combinatie met erg warm weer.
Omdat ik het Minh Tam guesthouse op tijd moet verwittigen van mijn terugkeer zodat ze mijn kamer kunnen vrijhouden, heb ik afgesproken maandag eerstkomend (21/4) terug te keren. Ik heb dan bijna 3 weken in Chu Quy Tien kunnen verblijven en mag er me later altijd opnieuw aanmelden.

Vandaag is mijn huidprobleem nog verergerd. De hevig jeukende en brandende huidirritatie is amper te verdragen, enkel een koude douche brengt even soelaas. Ik voel me ook verzwakken want eet slechts een minimum van het aangeboden voedsel. Voor het ontbijt en avondmaal dien ik me te beperken tot wat crackers en kaas, maar de kleine voorraad die ik daarvan aangeschaft had slinkt snel en ik kan me hier in de buurt niet bevoorraden. Deze onfortuinlijke situatie maakt dat mijn dagelijks schema stevig verstoord wordt en dat ik mezelf beperkt voel in mijn activiteiten en dagelijkse praktijkbeoefening. Bovendien geraak ik door de verlammende hitte en aanhoudende jeuk vlugger geagiteerd, stoor ik me makkelijker aan kleine zaken die me tijdens de eerste dagen bijna niet opvielen. Een van de novicen heeft een zware 'tic nerveux' en rochelt en spuugt ongeveer om de 2 minuten. Zijn spuugsel ligt overal verspreid en je moet opletten er niet in te trappen. Vaak dien ik het toilet en de douche eerst te kuisen alvorens te kunnen gebruiken. Naar Vietnamees 'machismo'-gewoonte smijt men de afval overal gewoon op de grond. Maar hier is geen vrouwvolk om dat later op te kuisen en dus gebeurt dat 's morgens bij de algemene 'sweeping'. Lege drank- en koekjesverpakkingen (de novicen hebben blijkbaar ook behoefte aan aanvulling of variatie op het menu) vermengt men lustig met de organische afval en alles gaat op dezelfde hoop. Regelmatig verbrandt men dit zootje en dan wordt het klooster en omgeving gehuld in een verstikkend rookgordijn.... Ach ja, het zal ook wel die eeuwige 'kritiekkaster' in mij zijn die af en toe de kop opsteekt. Overal en altijd is er wel iets aan te merken. Mensen zijn nu eenmaal niet perfect en vaak is asociaal gedrag gewoon het gevolg van onwetendheid, of eerder van het niet beseffen dat men de anderen stoort. Ik voel me niet geroepen om in het klooster met een opgeheven vingertje rond te lopen. Bovendien zou men mijn Engels toch niet verstaan en wil ik me niet bezondigen aan arrogantie. Dat hoop ik stilaan achter de rug te hebben. Er is trouwens nog altijd zoveel moois en waardevols te beleven op deze prachtlocatie.

Maar spijtig genoeg dringt een drastische beslissing zich nu op en wordt het onvermijdelijk om Chua Quy Thien morgen reeds te verlaten. Deze door westerse luxe geconditioneerde jongen heeft dringend meer gevarieerd voedsel en een kamer met airconditioning nodig. Dat ik me daarvoor terug zal moeten vermengen met de massa's toeristen in het drukke stadscentrum is niet direct iets waar ik naar uitkijk. Ik heb momenteel echter geen andere keuze en kan leven met het idee naar de pagoda te kunnen terugkeren wanneer mijn gestel opnieuw in evenwicht is. Maar dan zal ik toch een grote doos fruit en aanvullende etenswaren moeten aansleuren.

Een van de belangrijke leerstellingen van de Boeddha i.v.m. de onderlinge samenhang van alle fenomenen luidt als volgt: "Om dat dit is, dat ontstaat. Omdat dit niet is, dat niet kan ontstaan."
Omdat mensen per definitie onvolmaakt zijn, kan geen enkele samenlevingsvorm perfect zijn.
Toch vind ik het leven in dit Vietnamees zenklooster bijzonder de moeite waard. Blij en dankbaar hier 16 dagen het leven te hebben mogen delen. "To be continued...?"   .