Vaak ervaren we de obstakels die zich aandienen in ons leven als zijnde veroorzaakt door de anderen, of door omstandigheden buiten onszelf die ons lot ongunstig bepalen. Maar is dat werkelijk zo?

De afgelopen twee weken waren voor mij een turbulente periode waarin ik me somtijds stevig verstrikt of verdwaald voelde in gevoelens van verwarring en onzekerheid, zelfs van kwaadheid en teleurstelling. Helemaal aan jezelf overgeleverd overleven in een totaal andere cultuur en bovendien de taal niet voldoende machtig zijnd, betekent net iets anders dan een land als vluchtig toerist aandoen.
Toen ik uiteindelijk het dieptepunt van mijn emotionele vertwijfeling bereikt had, werd ik na een onrustige nacht wakker met een helder inzicht. Mogelijk had ik de beweegredenen en intenties van mijn omgeving niet helemaal correct ingeschat, niet altijd beseffend dat iedereen naar geluk streeft en daarvoor somtijds een andere weg wil of moet bewandelen.
Het begon me te dagen dat je, wanneer je jezelf laat overmeesteren door negatieve gevoelens, die makkelijk gaat projecteren en je bijgevolg de buitenwereld overeenkomstig gaat ervaren. Een wekenlang geblokkeerde bankrekening en het tweedaags verlies van toegang tot het internet, -feiten die extra brandstof geleverd hadden aan mijn vertwijfeling-, waren mogelijk louter te wijten aan technische mankementen. Ik besef nu ook beter hoezeer ik mezelf, en straks de gehele mensheid, daar afhankelijk van gemaakt heb.

Geheel negatief zijn deze lessen echter niet geweest. Alhoewel soms pijnlijk (echte levenslessen zijn zelden vrij van dit soort pijn), hebben ze tevens de ogen geopend van enkele van mijn dierbare Vietnamese vrienden. In moeilijke periodes besef je wie lief en leed met je wil delen. Phuoc was een van die betrokkenen die mij en zichzelf doorheen de problemen wist te leren standhouden. Haar financiele afhankelijkheid van mij gaf haar ook niet veel opties, maar uiteindelijk heb ik haar respect en vriendschappelijke erkentelijkheid kunnen voelen. Dankzij haar kan ik overmorgen terugkeren naar Quy Thien pagoda en aldus verder blijven werken aan een diep en degelijk inzicht over de relativiteit van het bestaan.
Ik wens er opnieuw voor enkele weken te verblijven, de feestelijkheden voor 'Vaisakha' (de herdenking van de Boeddha's geboorte, verlichting en intrede in het Parinirvana) mee te helpen organiseren en uiteindelijk deze prachtige plek met een goed gemoed en in vriendschap te verlaten. Het zal dan dicht komen bij de vervaldag van mijn Vietnamees visum. We zullen doorgaan!