Hopelijk komt mijn nieuwe afreis naar Azie, morgen binnen 14 dagen, niet onverwacht in het gedrang. Heb zaterdagavond een zware val gedaan van de gevaarlijke keldertrap bij mijn zus. Het resultaat is een 'verplaatste proximale humerusfractuur': een drievoudige breuk aan de linkerschouder, een open wonde achteraan de schedel, een stevige hersenschudding en kneuzingen over mijn gehele linkerzijde. Ik heb hierbij mijn familie stevig laten schrikken want ze vonden mij op de grond met bloed op hoofd en kleren.

De ambulance bracht me naar de dienst spoedgevallen. Daar werden rontgenfoto's van schedel en schouder gemaakt. Al bij al heb ik veel geluk gehad want er werd geen schedelfractuur vastgesteld, wel de schade aan mijn schouder. De hoofdwonde is genaaid en gisteren ben ik onder de scanner moeten gaan om verdere duidelijkheid over de stand van de schouder te kunnen verschaffen. De dokter met zondagdienst heeft mij daarvoor thuis opgebeld. Wat doet dit ziekenhuispersoneel een bijzonder nuttig en menslievend werk! De jonge dokter vermoed dat er aan mijn schouder nog een bijkomende ingreep, waarschijnlijk een bout of pin, vereist is maar wil daar morgen met de specialist nog over praten.
Voorlopig ziet het er dus nog niet naar uit dat dit domme verhaal al aan zijn eind toe is.

Regel een van de 4 Edele Waarheden volgens de Boeddha: leven is lijden. Met de bijkomende bedenking dat we veel van dit lijden onszelf aandoen en daar zo doende ook andere mensen in betrekken. Mijn heel behulpzame familie dient mij nu met vele zaken te helpen. Aan- en uitkleden, mij overal naartoe rijden... een lange lijst. Eigenlijk behoor ik andere mensen te helpen maar moet weerom aanvaarden dat komt wat komt.
Een positief punt is dat fysieke pijn ( tevens de gevolgen van een hersenschudding waardoor bepaalde activiteiten beperkt worden) een mens tot een grotere verinnerlijking dwingt. Het leren ontspannen van en mediteren op de gewonde lichaamsdelen kan het geneesproces op gang brengen en bevorderen.

Wordt vervolgd...