Met mijn kersvers elektronisch paspoort en mijn visum voor Vietnam op zak en mijn vliegticket in de hand, ben ik er klaar voor om opnieuw op pad te gaan. Alles komt uiteindelijk goed, het was zelfs een beetje onverhoopt dat ik zo makkelijk drie maanden verblijfsvergunning kreeg op de ambassade en aan een zeer gunstige prijs kan reizen. Aanvankelijk kwam ik ticketprijzen op het internet tegen die schommelden tussen 1800 en 900 euro en moest ik om naar Ho Chi Minh City te vliegen steeds vertrekken vanuit Amsterdam, Parijs of Frankfurt. Maar uiteindelijk kan ik voor 460 euro op vrijdag 22/4 vanuit Brussel opstijgen! Het was daarbij mijn wens om slechts met een enkele overstap en voor beide vluchten met eenzelfde maatschappij te kunnen vliegen, liefst van al met Qatar Airlines want die bieden een uitstekende service met kwalitatief goed vegetarisch eten en de grootste 'beenruimte' als bonus. Ik heb dit alles verkregen.

Al mocht ik tot hiertoe wat ongemakken ondervinden met de Belgische administratie, wat betreft mijn reis blijven de zaken vlot gaan. Voor mij nog altijd een teken dat ik met de goedkeuring van de kosmische energie aan mijn project mag werken. Maar over mijn verblijf op geboortegrond wil ik over de gehele lijn zeker niet klagen. Niet enkel ben ik uiterst gastvrij opgevangen bij zowel mijn zus en schoonbroer als in de abdij van Westmalle, -waar ik niet moest onderduiken zoals die illustere bisschop in Westvleteren moest doen, ook, maar om geheel andere redenen, op spirituele zending gestuurd- maar ik heb tevens kunnen genieten van een zonovergoten lente, mogelijk de mooiste sinds jaren. Ik heb, spijtig genoeg, al dit moois niet altijd beantwoord met de gepaste soberheid, de vastenperiode onwaardig.
Onze historisch Bourgondische levenswijze had me soms nog al te makkelijk in de greep. Ik heb echter weer goede voornemens genomen en ga, eens op het vliegtuig gezeten, mij opnieuw 'focussen'. Waarvan akte zeker?

Goed, na ongeveer een half jaar studie van het Theravada boeddhisme en dezelfde tijdsspanne van het Tibetaans boeddhisme, ga ik me nu wat onderdompelen in het Zen. Vietnam, onder invloed van zijn Chinees verleden, kent nog een sterke C'han traditie. Dit is een vermenging van het Taoisme met het Mahayana, waaruit het zenboeddhisme is ontstaan. De Vietnamese overheid is hier niet onverdeeld gelukkig mee maar daar kan ik om begrijpelijke redenen niet verder over uitweiden.
Ik zie er een beetje tegen op om in de drukke en naar het schijnt zeer lawaaierige miljoenenstad Ho Chi Minh City te moeten verblijven maar dat is onvermijdelijk. Hopelijk kan ik terecht op de twee adressen (pagodas want tempels hebben hier een andere betekenis) die Phra Tran mij destijds in Wat Ram Poeng heeft bezorgd maar mijn hoofddoel is mijn goede vriend, voormalig studiegenoot en buurman Ven Than Huong te gaan opzoeken in diens thuisklooster in DaNang. In zijn recente mail schrijft hij heel vriendelijk dat hij mij daar verwacht in de loop van de maand Mei.  
Het wordt dan al behoorlijk heet en vochtig maar het klooster ligt op loopafstand van het strand met zicht op de Pacific. Ik gok op een zeebriesje, of in geval van nood, op een tochtje van 40 km landinwaarts naar het gebergte. Mijn zus vindt dat ik het snel te koud krijg, misschien ben ik de tropische hitte al wat gewend. Jezelf rustig houden is de boodschap, lukt wel met enkele uren dagelijkse meditatie.
Aan dit laatste ben ik stevig toe. In Westmalle lukte het mij wel maar in Deurne kwam ik, op wat wandelmediteren in het Rivierenhof na, niet aan zitmeditatie toe.

Na Vietnam wil ik graag naar Zuid-Korea. Volgens Mi-ae, half-Koreaans en half-Argentijns en goede vriendin vanuit mijn eerste Nepalese periode, moet ik dat beslist doen. Zij woont en werkt nu wel in New York maar is absoluut verliefd op het land van haar voorouders. Adressen om te verblijven kon ze me niet geven maar volgens haar is het geen probleem om daar in kloosters te verblijven.
En na Korea?..ik weet het niet. Japan lag altijd al, om redenen van te duur en moeilijke communicatie, wat moeilijk in mijn gedachten en is voorlopig geen optie meer. Alles ligt open, hangt er ook wat van af waar de wind mij naar toe waait of welke suggesties Ven WeiWu mij doet. Zoals het er nu voorstaat is dat de man waar ik het best naar luister, al zal die mij nooit exact de weg wijzen, enkel de richting aangeven.