Het is nu ongeveer 8u in de morgend. Ik neem mijn ontbijt zoals gewoonlijk de voorbije dagen in Flavor's. Dit eetcafe is tesamen met Saturday's cafe de meest betrouwbare tent op gebied van hygiene en eerlijke voedselbereiding. Het water dat uit de kraan loopt is in Nepal, net als in Sri Lanka trouwens, afkomstig van grote plastiek collectoren op de daken en dus niet direct drinkbaar. Mijn tanden poets ik met flessenwater.
Ik zit binnen maar aan het eerste tafeltje van de volledig open voorkant en heb zo een uitstekend uitzicht op al wat voorbijloopt. Een oudere monnik in wijnrode pij boven een heloranje shirt zwaait met hevig dampende wierook alles in een mistgordijn. De bedwelmende geur van de wierook vermengd zich met die van verse koffie. Ik hou het bij Nepalese thee met melk en een heerlijk echte croissant.
Qua eten valt het in Kathmandou best wel mee en ik heb dan ook minder darmproblemen dan in Sri Lanka.
Het klimaat is hier -weliswaar heet- niet meer tropisch en daar is mijn gevoelige huid dankbaar voor. We zitten ook al op een relatief stevige hoogte, al vind ik het vreemd vanuit de stad wel bergen maar geen typisch besneeuwde toppen te zien. Ze kunnen niet verdwenen zijn want ik heb ze vanuit het vliegtuig gezien.

Ondertussen wordt het steeds drukker rond de centrale stoepa. Duizenden mensen stappen in een stevig tempo, vooruitgestuwd door diegenen die achter hen komen, al dan niet de honderden gebedsmolens in de muur draaiende houdend. Daartussen maken enkele moedige exemplaren voortdurend volledige prosternaties, van rechtopstaand via verschillende handgebaren tot plat op de buik en met de armen vooruitgestrekt. Dit is Vashrayana, typisch Tibetaans boeddhisme. Voor de rest zie ik een zeer kleurrijk défilé (de eigenaar heeft me zopas geholpen om een accent op die e te krijgen maar dat kostte hem behoorlijk wat tijd, dus voortaan maar weer zonder ) waarin ook heel wat hindu's opvallen. Het kleurenpalet van hun kleding is duidelijk anders. Maar de stoepa blijkt ook hindu-elementen te bevatten en wordt alsdusdanig ook door deze mensen als een religieus bouwwerk beschouwd.

Aan het tafeltje achter mij zit een Amerikaan luidop boeddhistische gebeden in het Engels te prevelen. Enkele minuten geleden heeft hij een omelet met bacon besteld. Het vlees liefst 'crispy' gebakken.
Voor mij niet gelaten maar ik krijg er wel regelmatig een vluchtige oprisping van in de maagstreek. Vreemd maar die overdreven devotie -in sommige gevallen je reinste afgoderij- stoort meer indien geuit door een Westerling. Ik blijf voor iedereen en alles met respect mooi rechtopstaand.

Hare-Krishna-achtige gezangen worden afgewisseld door het monotoon reciteren van Tibetaanse monniken. Piepjonge monnikjes spelen voetbal op een zijdelings gelegen pleintje, de pij flink opgestroopt. Vliegtuigen vliegen erg laag af en aan, de luchthaven is vlakbij.
Het wemelt allemaal wat voor mijn ogen en wriemelt zich door mijn buis van Eustachius. Maar ik laat het niet tot aan mijn hart komen. Ik nip rustig van mijn thee en laat het een en ander geamuseerd over mij heenglijden.
Dit is Boudhanath, Kathmandu, anno 2010>