Na een voorspoedige maar vermoeiende vliegreis van Sri Lanka naar Nepal ben ik momenteel reeds een drietal dagen gelogeerd in Boudhanath ( 5km buiten Kathmandou ).Om mijn nieuwe bestemming te bereiken moest ik over Doha in Quatar vliegen en na een lange wachttijd verder naar de Nepalese hoofdstad. Al vlieg ik niet graag, het uitzicht op het Himalayagebergte vanuit het vliegtuigraampje maakte het de moeite waard. Maar door mijn oververmoeidheid ( ik ben meer dan 50 uren wakker gebleven ) was mijn eerste indruk van Nepal niet denderend. Een beetje zoals Sri Lanka maar alles veel erger: de armoede, de drukte, de stank, het zwerfvuil, het toerisme...! Het eerste guest-house dat ik kon vinden gaf mij de beschikking over een vuile kamer en zeer gebrekkig sanitair. De volgende ochtend, na een verkwikkende slaap, ben ik op zoek gegaan naar een beter logement dat ik gevonden heb in het 'Dungkar Guest-house'met zicht op de wereldberoemde stoepa. Deze zou de grootste ter wereld zijn met zijn hoogte van 38m en grondomtrek van 100m. Op het net kan je beslist vele afbeeldingen vinden, indrukwekkend bouwwerk! Boudha ( zoals dat hier afgekort genoemd wordt ) blijkt een bijzondere smeltkroes van culturen en sferen en ik heb meteen door dat ik vele dagen nodig ga hebben om dat allemaal rustig in mij op te nemen.

De tweede dag, toen ik op zoek ging naar een ontbijt, werd ik onmiddelijk omringd door jonge vrouwen met een baby op de arm, bedelend voor geld of eten. Toen ik voor eentje melkpoeder kocht, lieten de andere mij niet meer los. Naief geweest blijkbaar, maar weet vanaf nu hoe ik dat moet aanpakken. Had ook vrij snel door dat dit meisjes van ongeveer 16 jaar zijn met hun broertje of zusje en dat men de verkregen goederen terug doorverkoopt. Later merkte een Indische straatjongen op dat mijn sandaal kapot was en wilde hij die herstellen in ruil voor eten voor zijn familie. Ik heb voor deze mensen een zak rijst van 20kg en een vijfliterfles olie aangeschaft. Toen ik die meenam naar de sloppenwijk ( takken, karton en versleten plastiek zeilen! ) was ik niet enkel geschokt door de aanblik van deze armoede maar kwam ik ook terecht in een heuse ruzie tussen families want blijkbaar zouden deze voedingswaren ook verder vermarchandeerd worden. Een harde en schrijnende wereld.

Mijn nacht in Dungkar Guest-House was ok. Wel weer die onophoudelijk blaffende straathonden, net als in Sri Lanka. Blijkbaar een Aziatisch fenomeen.
Gisterenavond, bij mijn avondeten op een dakterras met uitzicht op de stoepa, een lang gesprek gehad met Andrea, een Canadese vrouw van mijn leeftijd. Zij woont al vele jaren met haar dochter in Kathmandou, daarvoor in Singapore. Zij gaf mij een snelcursus Nepalese cultuur maar maakte mij ook wegwijs in de minder zichtbare kantjes. Een boeiende dame, wel ietwat kierewiet ( van vroeger softdrugsgebruik? )en iemand die moeilijk in je ogen kan kijken.
Er is in deze smeltkroes van exotisch boeddhisme en al dan niet spiritueel bedoeld toerisme een aparte wereld verborgen met heuse krachtmetingen tussen diverse boeddhistische clans. De Chinese communistische inmenging is ook overduidelijk voelbaar. Blijkbaar wil China beletten dat de Tibetaanse invloed in Nepal te groot wordt want die gemeenschap is inderdaad bijzonder talrijk en prominent aanwezig, vooral in Boudha met een vijftal kloosters rond de stoepa.
Het portret van de Dalai Lama hangt in elk van de tarijke shops met typisch Nepalees-Tibetaanse spullen en boeddhabeeldjes, klankschalen, gebedsvlaggetjes en mandala's in alle maten en kleuren.

Ondertussen heb ik al enkele opvallende figuren ( waaronder een amusante Brusselaar ) leren kennen die hier duidelijk gesetteld zijn, sommigen reeds van tijdens de hippieperiode van vorige eeuw. Ook opvallend: jonge monniken met de gsm in de hand op een zware motor, opvallend veel mooie en jonge Aziatische meiden in modieuze outfit, bedwelmend sfeervolle meditatiemuziek maar ook af en toe Westerse commerciele muziek.
Gelukkig zie je hier ook nog echte Nepalese mannen, vrouwen en kinderen, niet zelden in traditionele klederdracht en haartooi, en dan merk je hoe een fier en mooi volk dat is.

Ik overweeg een trekking in de bergen van enkele dagen, echter niet te hoog want dan moet ik speciale kleding aanschaffen. Weet ook nog niet of ik dat met of zonder een gids ga doen. Wil zeker niet de toerist gaan uithangen maar zoek graag de rust en de stilte op in deze 'heilige gebieden' sinds mijn verblijf in het magische Nilambe.
Hier is het mij te druk voor een langer verblijf en mijn eerste cursus in Kopan Monastery begint pas op 13 juni. Voorlopig ga ik Andrea's raad opvolgen en voor alles rustig mijn tijd nemen. Dat is trouwens het ritme van de echte Aziaat.