Ik moet mijn moed bijeenpakken en Kathmandou binnenkort verlaten. ( De eigenaar van dit internetcafe begint weer aan zijn dagelijkse zware hoestbui, ik hou mijn oren hiervoor liever dicht, mijn adem inhouden kan ik niet ). Nepal heeft waarschijnlijk zoveel meer te bieden. Maar ik weet niet goed hoe of wat.
Vrijdag bezorgt Dyane mij de namen van twee betrouwbare gidsen en de 'Lonely Planet' over Nepal. Dit is een hulpmiddel maar aangezien ik woensdag 2/6 in Kopan Gompa moet zijn durf ik voor de resterende tijd niet ver weg te gaan uit Kathmandou.
Ik mis de natuur, de bomen, de planten, de bergen. Het kost mij uren vooraleer ik deze stad uit ben en ik heb niet de gepaste uitrusting voor een trekking in de bergen. Bovendien is het monsoon-seizoen vervroegd op gang getrokken.
Zoals ik het nu zie, kan ik slechts verder trekken na mijn verblijf in het klooster ( dus na 20/6 ).
Ik wil echter niet toegeven aan het opkomende gevoel van neerslachtigheid. De dagelijkse confrontatie met de armoede en vuiligheid werkt niet bepaald opbeurend. De drukte rond de stoepa neemt enorm toe nu het donderdag volle maan wordt en het feest van Vesak gevierd wordt. Ik heb weinig aanspraak, buiten Andrea en Dyane die ik lang niet elke dag zie, en voel dat vriendschap onontbeerlijk is als je alleen rondreist. Ben ik aan les nr.3 bezig?
Ik voel ook de behoefte toenemen aan een plek waar ik behoorlijk kan mediteren. In Boudha, alsook op mijn kamer is het daarvoor veel te druk.
Gelukkig zijn mijn darmproblemen bijna voorbij. Ik wil er niet aan denken wat er dient te gebeuren indien je hier een dokter nodig hebt! Ik hou mijn gezondheid zo goed als mogelijk in het oog. Deze samenleving is zo enorm chaotisch. Wat een contrast met onze overgeorganiseerde maatschappij. Bij ons teveel, hier te weinig. Het is steeds de mens die de balans verstoort.