Niets is permanent en de wereld ziet er vandaag alweer veel zonniger uit. Niet enkel schijnt de zon uitbundig maar eindelijk is de rust, met de gebruikelijke toeristische maar overzichtelijke drukte, teruggekeerd en is het plein rond de stoepa weer opgekuist. Ikzelf krijg nu duidelijke perspectieven op mijn verder verblijf in Nepal. Dyane overhandigde mij daarstraks de 'Lonely Planet' en daarin vind ik alle nodige informatie en wegenkaarten. Een schat.
Zo krijgt Ingo's voorstel om na Kopan Gompa naar Pokhara te gaan vaste vorm en weet ik nu ook hoe daar te geraken. Ook gevonden in Dyane's gids: Ganden Yiga Chopen Meditation Centre, gelegen iets buiten het centrum van Pokhara. Paul Van Hooydonck van Ehipassiko Boeddhistisch Centrum Zurenborg, met wie ik deze Aziatische spirituele rondreis aanvankelijk begonnen ben, had mij een adres doorgegeven dat op een mogelijk schrijffoutje na heel erg hetzelfde klinkt maar dat ik had genoteerd in een dagboek dat ik al terug naar Belgie gestuurd heb en zodoende kwijt was. Wel wel... als dit alles goed zit heb ik mijn oorspronkelijk geplande route in Nepal zelfstandig teruggevonden en zie ik hierin een bevestiging dat de weg mij inderdaad gewezen wordt. Mijn wat zwaardere gemoed van de voorbije dagen hield verband met een gevoel van verloren te zijn gelopen. Maar was dit geen typische zenspreuk die nog aan mijn muur heeft gehangen?: Enkel wie verloren durft te lopen geraakt nooit de weg kwijt.
Een ander vermeldenswaardig gegeven komt ook voort uit mijn contacten van gisterenavond. Dyane vertelde mij dat Ingo in samenwerking met de Nepalese overheid aan een heel groots project bezig is dat verband houdt met bijzonder zware aardbevingen die men binnen afzienbare tijd in deze regio verwacht. Men is hier een ware site, een heel dorp, aan het opzetten waarbij men mensen met alle soorten bekwaamheden aantrekt om massale reddingsacties te kunnen opzetten. Van buldozerchauffeurs tot paramedics. Handelsgevoelig en avontuurlijk zoals de Nederlanders van oudsher zijn, hebben die hier wel munt in geroken maar het zet mij toch ook aan tot nadenken, hierbij een van de achtergronden van mijn eigen missie niet uit het oog verliezend. Boeiend en waardevol allemaal maar ik moet vooral werk maken van het aanscherpen van mijn kshanti ( geduld, vooral in de zin van bevattingsvermogen ). De hoeveelheid tegenslag die ik kan verwerken mag gerust nog spectaculair naar omhoog en dat is nu precies een van de belangrijkste zaken die deze reis mij moet bijbrengen.
Debra is niet zomaar een schrijfster maar een onafhankelijke journaliste die de contacten met de Amerikaanse pers verzorgt. Zij schrijft artikels en nam gisteren heel wat notebooknotities van mijn uitspraken over het boeddhisme. Wordt vervolgd...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten