Vervolg zat. 29/5

Het fijne aan eetcafe Flaver's is dat ze het boeddhistisch idee in de praktijk brengen en ook mindervalied personeel tewerkstellen. Zo heb je die gehoor- en spraakgestoorde dienster met het zware litteken op haar voorhoofd en maar een bruikbaar oog. Ik heb gemerkt dat ze enkel klanten bedient die meermaals in de zaak komen en ondertussen vertrouwd zijn met de wijze waarop ze zich verstaanbaar kunnen maken. Ik geniet die eer en vind het zalig door de lieve vrouw bediend te worden. Het feit dat ik jarenlang gehoorgestoorde leerlingen in mijn klas gehad heb, zal mij hierbij wel van dienst zijn.
Daarnaast zijn er nog twee dwergen, eentje van elke sexe. Verbazingwekkend opgewekte werkers, omdanks de vele werkuren. Wewe... Vooral de mannelijke dwerg vertoont guitige streken en ik mag dan niet toegeven aan de drang eens over zijn bol te strijken. Dat mag in Nepal nergens en bij niemand want wordt als zeer beledigend ervaren. Wel hoor je overal 'namaste' zeggen en te zeggen, vergezeld door het handgebaar waarbij de palmen samengebracht worden in bidhouding. "Ik groet het goddelijke, het verhevene in jou".
Ondertussen heb ik kennis kunnen maken met een bijzonder sympathiek Italiaans koppel. Beiden lijken sterk op mensen die ik ken in Belgie, een gegeven dat frequent voorkomt trouwens. Zij hebben mij waardevolle info over Ladakh en de weg daar naartoe verschaft.

Ze zijn zeldzaam maar ook zij kom je tegen, blanke mensen die vlot Nepali spreken. Ik heb daar een grenzeloze bewondering voor want zou absoluut niet weten hoe daar aan te beginnen. Wel denk ik dat weinig je dichter bij de lokale bevolking kan brengen. De Engelse vrouw die ik daarover aansprak vertelde mij dat je dit vanzelf begint te leren als je hier een langere tijd woont. Sommige migranten in ons land moeten daar maar eens bij stilstaan.
Ondertussen observeer ik een (Indisch?) gezin met vier kleine kinderen en denk ik onvermijdelijk terug aan de tijd toen ik met Lieve en de kinderen op een terras zat. Ze allemaal te eten en te drinken geven houdt in een dergelijke omstandigheid al heel wat in. Veraf en toch ook weer niet lang geleden. Tijd is iets vreemds.
Het jongste meisje zwaait bij het afscheid dag met de handjes. Die grote, donkere ogen! Ik voel mij hier goed.